محمد فضولی
| محمد فضولی | |
|---|---|
 |
|
| زادروز | ۸۸۵ (قمری)[۱] حدود ۱۴۸۰ میلادی.[۱] حله (کربلا، نجف) در عراق کنونی. |
| درگذشت | ۹۶۳ هجری قمری[۱] ۱۵۵۶ میلادی.[۱] بغداد.[۲] کربلا،[۳] امپراتوری عثمانی، (عراق کنونی) |
| نام‌های دیگر | محمدبن سلیمان |
| پیشه | شاعر |
| فرزندان | فضلی بغدادی |
| والدین | سلیمان (پدر) |
محمد فضولی (ترکی آذربایجانی: Məhəmməd Füzuli، ترکی استانبولی: Fuzûlî) یا ملا محمد بن سلیمان بغدادی[۴] (۱۴۸۳-۱۵۵۶) شاعر و ادیب آذربایجانی[۵][۶][۷][۸] است. او را «بزرگترین شاعر ترکی آذربایجانی در سدهٔ دهم» می‌دانند.[۱] پدر وی ساکن حله در عراق امروزی بود و محمد فضولی در آن‌جا به‌دنیا آمد و در بغداد پرورش یافت از این روی، سه زبان ترکی، فارسی و عربی را به خوبی می‌دانست و به هر سه زبان شعر سروده‌است. او را یکی از پایه‌گذاران سبک هندی می‌دانند.[۹]
| مردم این دیار را با من | اثر شفقت و عنایت نیست | |
| یا در ین قوم نیست معرفتی | یا مرا هیچ قابلیت نیست[۱۰] |
محتویات
زندگی[ویرایش]
محمد پسر سلیمان در حدود سال ۱۴۸۳ در عراق به‌دنیا آمد.[۱] در منابع معتبر از جمله مجمع‌الخواص صفحهٔ ۱۰۳[۱۱] حله به عنوان محل تولد فضولی برشمرده شده است، اما در برخی منابع دیگر کربلا یا نجف هم آمده است.[۱] پدرش سلیمان بود که به حله مهاجرت کرد و قاضی آن شهر بود. «پدر فضولی بنا به گفتهٔ «صادق بیگ افشار» صاحب تذکرهٔ «مجمع الخواص» –که به زبان ازبکی نوشته شده– از ایل بیات بوده که یکی از ۲۲ طایفه مهاجر ترکان اوغوز می‌باشد.»[۱] او در حله و سپس بغداد تحصیل کرد و یکی از استادانش «ملک الشعرای حبیبی» از شاعران حروفی بود. حدود هفتاد ساله بود که در بغداد درگذشت.
سبک‌شناسی[ویرایش]
پیش از فضولی در ادبیات ترکی آذربایجانی شکل‌هایی چون مثنوی و غزل رواج داشت و فضولی خود یکی از غزلسرایان برجسته بود، اما «او نخستین آثار ارزندهٔ تمثیلی را در ترکی آذربایجانی آفرید (بنگ و باده- صحبت الاثمار). فضولی مانند نسیمی کوشید تا شعر ترکی را با اوزان عروضی سازگار نماید اگر چه او موفقیت چشمگیری به دست آورد ولی واقعیت این بود که ترکی با وزن هجایی سازگارتر است.»[۱۲]
بعضی از منتقدین ادبی سبک اشعار فارسی فضولی را نزدیک به سبک هندی و صائب تبریزی که صد سال پس از وی این سبک شعر را رواج داد می‌دانند. برخی محققین او را بزرگترین غزلسرای جهان اسلام نامیده‌اند «بسیاری از مضامین فضولی را بعد از او در شعر شعرای نامدار مکتب اصفهان یا سبک هندی (= سبک فضولی) می‌بینیم.»[۱۳] و حتی او را «از جمله پایه‌گذاران سبک هندی»[۹] شمرده‌اند.
تخلص فضولی[ویرایش]
| یاران گذشته بس که کردند | تاراج عبارت و معانی | |
| شد تنگ فضای نظم بر ما | فریاد ز سبقت زمانی[۱۴] |
فضولی در فارسی به دو معنا به کار می‌رفته است:[۱۵]
۱- کسی که کار بیهوده کند.
۲- آنکه بی‌جهت در امور دیگران مداخله کند.
این دو معنا دقیقاً با معنای این واژه در زبان عربی انطباق داشت. اما از حدود قرن هشتم هجری به بعد این مفهوم به «فضول» داده شد. در عوض واژه «فضول» که در عربی یعنی «زبان درازی و مداخلهٔ بیجا در کار دیگران» در فارسی «فضولی» خوانده شد. مثلاً حافظ می‌گوید:
- «در کارخانه‌ای که رهِ عِلْم و عقل نیست
- وَهْمِ ضعیفْرای فضولی چرا کند؟»[۱۶]
که در این‌جا فضولی به همان معنایی است که ما امروزه به کار می‌بریم، و این عکس معنای عربی این واژه است.[۱۷] به هر حال محمدبن سلیمان این تخلص را به معنای عربی آن به کار می‌برد یعنی: «زبان دراز و مداخله کننده در کاری که به او مربوط نیست»، یا به تعبیر امروزی «فضول». فضولی در مقدمه دیوان اشعارش به زبان فارسی دلیل انتخاب این تخلص عجیب را با زبانی شوخ‌طبع توضیح می‌دهد:[۱۸]
آخرالامر معلوم شد که یارانی که پیش از من بوده‌اند تخلصها را بیش از معانی ربوده‌اند. خیال کردم که اگر تخلص مشترک اختیار نمایم در انتساب نظم بر من حیف رود اگر مغلوب باشم و بر شریک ظلم شود اگر غالب آیم. بنابر رفع ملابست التباس «فضولی» تخلص کردم و از تشویش ستم شریکان پناه بجانب تخلص بردم و دانستم که این لقب مقبول طبع کسی نخواد افتاد که بیم شریک او بمن تشویشی نتواند داد.
آثار[ویرایش]
ترکی[ویرایش]
- دیوان اشعار ترکی.
دیوان ترکی فضولی تاکنون چند بار در ایران، ترکیه و جمهوری آذربایجان منتشر شده‌است. دیوان ترکی به تصحیح حمید آراسلی (باکو)، دیوان ترکی به تصحیح امین صدیقی (تهران، ۱۳۷۴) و دیوان ترکی تصحیح مژگان جونبور و دیگران (استانبول) بهترین چاپ‌های علمی دیوان ترکی هستند.
- شاه و گدا
- لیلی و مجنون
- مثنوی بنگ و باده. به شاه اسماعیل تقدیم شده‌است.
- روضه.
- حدیقة السعداء. این کتاب ترجمهٔ روضةالشهدای حسین واعظ کاشفی است.[۱۹] که بر آن مطالبی نیز افزوده‌است.[۲۰]
- صحبت الاثمار (گفتگو بین چند میوه است و یکی از نخستین کتاب‌های ادبیات کودک محسوب می‌شود)[۲۱]
- شکایت‌نامه.
- رسالهٔ معما.
نمونه شعر ترکی[ویرایش]
| ای خوش اول مست، کی بیلمز غمی-عالَم نه ایمیش، | نه چکر عالم اوچون غم، نه بیلر غم نه ایمیش | |
| بیر پری سیلسیله‌ای-عشقینه دوشدوم ناگه، | شیمدی بیلدیم سببی-خیلقت-آدم نه ایمیش. | |
| واعظ اوصافی-جهنم قلیر، ای اهل ورع! | وار اونون مجلسینه، بیل کی جهنم نه ایمیش! | |
| اوخو کؤکسومده ئوتوپ، قالمیش ایمیش پئیکانی، | آه بیلیدیم سببی-آهی-دمادم نه ایمیش! |
- ترجمه فارسی
| خّرم آن‌کس که نداند غم عالم چه بوَد | نه بداند غم عالم، نه که خود غم چه بوَد | |
| ناگهان بندی زنجیر نگاری شده‌ام | حال دانم سبب خلقت آدم چه بود | |
| گفت واعظ همه اوصاف جهنم، زاهد! | باش در مجلس او، بین که جهنم چه بود | |
| تیر بر دل بزد و مانده بجا پیکانش | آه، دانم سبب آه دمادم چه بود | |
| ای فضولی مزه باده ساقی دانی | چو کنی توبه بدانی که ریا هم چه بود |
فارسی[ویرایش]
قدیمی‌ترین نسخه خطی دیوان فارسی فضولی در ۲۰ جمادی‌الاولی ۹۵۹ قمری به خط حبیب‌الله اصفهانی نوشته شده است. این نسخه هم‌اکنون در کتابخانه مرادیه در ترکیه نگه‌داری می‌شود.[۲۲] در مقدمهٔ این دیوان، فضولی با زبانی که گاه به طنز نزدیک می‌شود، شرح می‌دهد چگونه بعد از این که در سرودن شعر به عربی و ترکی مهارت پیدا کرده، اشعار پراکندهٔ فارسی سروده است به سرودن غزل به فارسی پرداخته است:[۲۳]
تا آنکه روزی گذارم بمکتبی افتاد، پری چهرهٔ دیدم فارسی‌نژاد، سهی سروری که حیرت نظارهٔ رفتارش الف را از حرکت انداخته بود و شوق مطالعهٔ مصحف رخسارش دیدهٔ نابینایی صاد را عین بصر ساخته بود.
چون توجه من دید از گفتهای من چند بیتی طلبید. من نیز چند بیتی از عربی و ترکی باو ادا نمودم و لطایف چند نیز از قصیده و معما برو فزودم. گفت که اینها زبان من نیست و بکار من نمی‌آید، مرا غزلهای جگر سوز عاشقانهٔ فارسی می‌باید.
هر چند اصولاً فضولی در این مقدمه با شوخ‌طبعی مسائل را بیان می‌کند و بعید نیست از سر شوخ‌طبعی این ماجرا را نقل کرده باشد اما به هر حال غزلهای عاشقانهٔ فارسی فضولی بخش مهمی از دیوان او را تشکیل می‌دهند.
فضولی به فارسی در قالب‌های مختلف مانند قصیده، غزل، ترکیب‌بند، مقطعات، رباعی و مثنوی ساقی‌نامه شعر سروده است؛ اما بخش عمدهٔ دیوان او را غزل و قصیده تشکیل می‌دهد.
- دیوان شعرها
- رند و زاهد[۲۴]
- صحت و مرض
- انیس القلب
- ساقی‌نامه (هفت جام)
- روح نامه (سفرنامه روح یا حُسن و عشق)[۲۵]
نمونه شعر فارسی[ویرایش]
| نو خطان را دوست می‌دارد دل دیوانه‌ام | من چو مجنون نیستم در عاشقی مردانه‌ام | |
| خضر می‌گویند بر سر چشمهٔ برد ست راه | قطرهٔ[۲۶] گویا چکیده جایی از پیمانه‌ام | |
| عقل را هر لحظه تکلیفیست بر من در جهان | بی‌تکلف با عجب دیوانهٔ[۲۷] همخانه‌ام | |
| درد دل با سایه می‌گویم نمی‌یابم جواب | غالباً او را بخواب انداخته افسانه‌ام | |
| متصل از درد عشق و طعنهٔ عقلم ملول | می‌رسد هر دم جفا از خویش و از بیگانه‌ام | |
| تا کشیده بر گلت از سنبل مشگین نقاب | می‌خلد صد خار هر دم بر جگر از شانه‌ام | |
| به که بردارم فضولی رغبت از ملک جهان | نیستم گنجی که باشد جای در ویرانه‌ام[۲۸] |
عربی[ویرایش]
فضولی در مقدمه دیوان فارسی‌اش در مورد اشعار عربی‌اش گفته است: «باشعار عربی پرداختم و فصحای عرب را بفنون تازی فی‌الجمله محظوظ ساختم و آن بر من آسان نمود زیرا زبان مباحثهٔ علمی من بود.»[۲۹]
- شعر
- مطلع الاعتقاد
- دیوان اشعار عربی
نمونه اشعار[ویرایش]
فضولی از کم‌سوادی کاتبان و از این که هنگام نوشتن اشعار دقت کمی می‌کنند و مفهوم اشعار را از بین می‌برند در رنج بوده است و در انتقاد به این موضوع سه شعر به ترکی، فارسی و عربی سروده است.[۳۰]
- ترکی
| قلم السون اَلی اُلْ کاتب بَدْ تحریرک | که فساد رقمی سوزمزی شوُرِ ایْلر | |
| گاه بیر حرف سقوطیهِ قِلْورنادری نارْ | گاه بیر نقطه قصوریله گوزی کورایلر |
- فارسی
| باد سرگشته بسان قلم آن بی‌سروپا | که بود تیشهٔ بنیان معارف قلمش | |
| زینت صورت لفظ است خطش لیک چسود | پردهٔ شاهد معنی است سواد قلمش |
- عربی
| تبت یدا کاتب لولاه ما خربت | معمورةأسّست بالعلم و الادبِ | |
| اَردی من الخمرفی اِفساد نسخته | تستظهر العیب تغییراً مِنَ العَثَب |
یادمان فضولی[ویرایش]
- ۱۹۰۸ - عزیر حاجی بیگف اپرایی بر اساس داستان و اشعار لیلی و مجنون فضولی نوشت.
- ۱۹۵۲ - به افتخار محمد فضولی شهر کاریاگینو در اتحاد شوروی، که اکنون در منطقه خودمختار قره باغ واقع است، «فضولی» نامیده شد.
- ۱۹۵۸ - در جمهوری آذربایجان در دورهٔ اتحاد جماهیر شوروی، برای بزرگداشت مقام ادبی فضولی کنفرانسی بین‌المللی برگزار شد و آثار ترکی و فارسی او در چاپ جدید منتشر گردید.
- ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۶ - به مناسبت پانصدمین سال تولد فضولی در جمهوری آذربایجان طی سه سال مراسم و جشن‌های متعددی برپا شد. در این سال‌ها در کشورهای مختلف نیز کنگره‌ها و مراسم بزرگداشت متعددی برگزار شد. از جمله میزبانان مراسم می‌توان به ایران (تهران)، ترکیه (آنکارا)، روسیه (مسکو)، عراق (بغداد، کربلا و کرکوک)، گرجستان، قزاقستان، ازبکستان، داغستان، دربند، مخاچ‌قلعه، و دفتر مرکزی سازمان یونسکو در پاریس اشاره کرد.
- ۱۹۹۶ - روز ۸ نوامبر روز عیدملی لقب گرفت و حیدر علی‌اف رئیس جمهوری وقت جمهوری آذربایجان در جشن باشکوهی در کاخ رسپوبلیکا سخنرانی کرد و از فضولی به عنوان شاعر ملی آذربایجان تجلیل کرد.
- ۲۰۰۷ - در ۲۲ و ۲۳ خرداد ۱۳۸۶ همایش دو روزه فضولی‌شناسی در ارومیه برگزار شد. مرکز مطالعات و تحقیقات آذربایجان‌شناسی و دانشگاه ارومیه در استان آذربایجان غربی این همایش را برگزار کردند. «به گفته کارشناس اجرایی همایش ۵ مقاله از کشور ترکیه، ۲۹ مقاله از باکو، یک مقاله از روسیه، ۸ مقاله از جمهوری نخجوان و ۷۰ مقاله از کشور ایران به دبیرخانه واصل شده بود.»[۳۱]
| سرو را همچو قدت شیوهٔ رعنایی نیست | این قدر هست که او مثل تو هرجایی نیست | |
| سرو و گل تا ز قد و روی تو دیدند شکست | باغبانرا سرو برک[۳۲] چمن‌آرایی نیست | |
| همدمی چون غم او نیست دم تنهایی | هر کرا هست غم او غم تنهایی نیست | |
| ای دل ار عاشقی از طعنه میندیش که ذوق | نتوان یافت ز عشقی که برسوایی نیست | |
| ای که داری سر سودای تجارت بی‌نفع | هیچ سرمایه به از جوهر دانایی نیست | |
| صبر در عشق تو کاریست پسندیده ولی | کرده‌ام تجربه کار من شیدایی نیست | |
| مشو از دیدهٔ خونبار فضولی غایب | که درو بی گل روی تو شکیبایی نیست |
جستارهای وابسته[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
کتاب‌های مرجع[ویرایش]
- تحفهٔ سامی. سام. تهران. ۱۳۶.
- مجمع الخواص. صادقی. ۱۰۵.
- تذکره شعرای نصرآبادی. (۵۲۰–۵۱۹).
- تاریخ ادوارد براودن. ادوارد براون. (۱۵۹–۱۵۸).
- نگارستان سخن نور ۷۷-مقدمه
- آتشکدهٔ آذر. ۱۷۳.
- سفینهٔ خوشگو. حرف ف.
- ریاض الجنة زنوزی روضه پنجم قسم دوم ۹۰۰ (ب) الف شعبهٔ ثانیه
- روز روشن صبا. ۵۳۵.
سایر کتاب‌ها[ویرایش]
- کتاب‌شناسی فضولی، رضا مهدوی‌فر. کتابخانه ملی، تهران، ۱۳۷۱.
- ذبیح‌الله صفا، تاریخ ادبیات در ایران، تهران، ۱۳۶۷، ج ۲–۵ صفحهٔ ۶۷۴.
- پایاننامه: بررسی تطبیقی مضامین مشترک و متفاوت عرفانی دیوانهای فارسی و ترکی فضولی با دیوان حافظ از غلامرضا ضیایی نیری جهت اخذ درجه کارشناسی ارشد ادبیات فارسی استاد راهنما: دکتر ایوب کوشان استادیار رشته ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز
مقالات و سخنرانی‌ها[ویرایش]
- مرکز اطلاعات و مدارک علمی ایران[۳۳]
- متن سخنرانی مهندس میرسلیم - وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی به مناسبت مجمع بزرگداشت مولانا محمد فضولی، مصطفی میرسلیم
- اثرپذیری فضولی از سعدی و شعرای دیگر، جواد هیئت
- فلکلریاندی آهیمدان... (فولکلور از آه من سوخت...)، یاشار قارایف
- بدایع اندیشه‌های شیعی در آفرینش ادبی ملامحمد فضولی، علی‌اکبر ولایتی
- فضولی و جامی از جمهوری آذربایجان، نوشابه آراسلی
- امثال و حکم در آثار فضولی، رحیم چاوشی
- فضولی اثر لرینده خالق یاداد یجیلیغی عنعنه لری (آداب و سنن توده در آثار فضولی)، بهلول عبدالله
- موسیقی در شعر فضولی، منصوره ثابت‌زاده
- نقد و بررسی (تحلیل) اشعار ترکی ملا محمد فضولی بغدادی، جلیل مسگرنژاد
- کؤنول پنجره سیندن (از دریچهٔ دل)، عباسعلی یحیوی (ایلچی)
- زندگی فضولی بغدادی یا نگاهی به مقدمه دیوان، نصرت‌الله فروهر
- شعر عنصر و فضولی شعرینده... (عنصر شعر در شعر فضولی)، بهرام اسدی
- انسان کامل از دیدگاه فضولی در رند و زاهد، فریده کریمی‌موغاری
- نکاتی چند دربارهٔ زندگی محمد فضولی، جلال خسروشاهی
- زلالی از چشمهٔ خورشید، علی‌اصغر شعردوست
- فضولی و شعر او، مقدم‌علوی
- نگاهی به شعرهای ترکی فضولی، میر صالح حسینی
- محمدسلیمان بن فضولی در تالیفات دانشمندان، یحیی خان‌محمدی‌آذری
- فضولی، شاعر عشق و عرفان، مصطفی مجرد
- داستان پیامبران در دیوان اشعار فضولی، حمید طبیبیان
- ادبیات داستانی در شعر فضولی، محمدباقر نجف‌زاده‌بارفروش
- فضولی، محیط، زندگانی و شخصیت او، ترجمهٔ دکتر ع. خیامپور، نشریه دانشکده ادبیات تبریز، سال سوم، ش ۱ و ۲.
- مقایسه پیر در شعر حافظ و دیوانهای حکیم فضولی دوره ۶، شماره ۲۱، بهار ۱۳۹۱، صفحه ۱۵۹–۱۸۸ ایوب کوشان؛ غلامرضا ضیایی http://clq.iranjournals.ir فصلنامه مطالعات ادبیات تطبیقی دانشگاه آزاد اسلامی واحد جیرفت
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ ۱٫۷ «فضولی، محمد» (انگلیسی). دانشنامه ایرانیکا. بازبینی‌شده در ۲۸ آوریل ۲۰۰۸.
- ↑ تجلیل ۱
- ↑ دائرةالمعارف فارسی جلد دوم ۱۹۱۱
- ↑ دهخدا ۲۷۶
- ↑ دانشنامهٔ بریتانیکا، بازدید: اکتبر ۲۰۰۸.
- ↑ Encyclopædia Iranica. G. Doerfer. Azeri Turkish
- ↑ Encyclopædia Iranica. H. Javadi and K. Burill. Azeri Literature
- ↑ A. M. A Shushtery. Outlines of Islamic Culture - Volume I: Historical and Cultural Aspects. READ BOOKS, 2007. ISBN 1-4067-4113-2, ISBN 978-1-4067-4113-1, p. 130
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ پورنامداریان «غزلهای فارسی فضولی (مقاله)»
- ↑ فضولی «دیوان فارسی» ۶۳۵
- ↑ تجلیل ۲
- ↑ شاهمرسی
- ↑ مشرف ۲۶۰
- ↑ فضولی «دیوان فارسی» ۱۰
- ↑ معین «جلد دوم» ۲۵۵۴
- ↑ حافظ شیراز ۲۴۵
- ↑ نجفی ۲۹۴ و ۲۹۵
- ↑ فضولی «دیوان فارسی» ۱۰ و ۱۱
- ↑ صفا، ۵۲۵
- ↑ دائرةالمعارف فارسی، جلد سوم، ص۱۱۲۹
- ↑ شهبازی
- ↑ شعردوست صفحهٔ پ
- ↑ فضولی ۱۲ و ۱۳
- ↑ در ۱۲۷۰ در تهران منتشر شد.
- ↑ در ایران در ۱۳۰۳ منتشر شد.
- ↑ «قطره‌ای» خوانده می‌شود
- ↑ «دیوانهای» خوانده می‌شود
- ↑ ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ فضولی «دیوان فارسی» ۴۸۱
- ↑ فضولی «دیوان فارسی» ۹
- ↑ تجلیل ۶
- ↑ آذربایجان غربی... روزنامه شرق
- ↑ در متن اصلی به همین صورت است با این تفاوت که حرف «ک» سرکش ندارد.
- ↑ پژوهشگاه اطلاعات و مدارک ایران
منابع[ویرایش]
- «آذربایجان غربی، در سخن فضولی عشق و محبت انسانی تجلی دارد». صفحه استان‌ها. روزنامه شرق. بازبینی‌شده در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۸.
- پورنامداران، تقی. غزلهای فارسی فضولی. . ایران شناخت، ش. ۵ (۱۳۷۶).
- تجلیل، جلیل. مقایسهٔ لیلی و مجنون فضولی و نظامی. تهران: دبیرخانه کنگره بزرگداشت حکیم محمد فضولی، ۱۳۷۴.
- دائرةالمعارف فارسی جلد اول. به سرپرستی غلامحسین مصاحب. تهران: انتشارات فرانکلین، ۱۳۴۵.
- دائرةالمعارف فارسی جلد دوم. به سرپرستی غلامحسین مصاحب. تهران: انتشارات فرانکلین و شرکت سهامی کتاب‌های فرانکلین، ۱۳۵۶.
- دهخدا، علی‌اکبر. لغت‌نامه دهخدا جلد ۳۷ شماره مسلسل ۷۹. زیر نظر محمد معین. تهران: دانشگاه تهران، سازمان لغت‌نامه. ۲۷۶.
- حافظ شیراز. تصحیح احمد شاملو. چاپ ششم. تهران: انتشارات مروارید و انتشارات زمانه، ۱۳۷۵. ISBN 964-6026-01-X.
- شاهمرسی، پرویز زارع. «زبان ترکی در دروه صفویه». URMA. بازبینی‌شده در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۸.
- شعردوست، علی‌اصغر. دیوان فارسی فضولی. حسیبه مازی اوغلو. تهران: کنگره بزرگداشت ملامحمد فضولی، ۱۳۷۴.
- شهبازی، همت. «علامه محمد فضولی، رند دلسوخته». دوشرگه dusharge.
- صفا، ذبیح‌الله. تاریخ ادبیات در ایران (جلد چهارم). چاپ دهم. تهران: انتشارات فردوس، ۱۳۷۳.
- فضولی، محمد. دیوان فارسی فضولی. به اهتمام: حسیبه مازی اوغلو. تهران: دبیرخانه کنگره بزرگداشت حکیم محمد فضولی، ۱۳۷۴.
- مشرف، مریم. زندگی و شعر محمد فضولی، شاعر عصر صفوی. تهران: انتشارات روزنه، ۱۳۸۰.
- معین، محمد. فرهنگ‌نامه فارسی (جلد دوم). چاپ نهم. تهران: موسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۵. ۲۵۵۴. ISBN 964-00-0164-3.
- معین، محمد. فرهنگ‌نامه فارسی (جلد شش، اعلام). چاپ نهم. تهران: موسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۵. ۱۳۷۰. ISBN 964-00-0164-3.
- نجفی، ابوالحسن. غلط ننویسیم (فرهنگ دشواری‌های زبان فارسی). چاپ دوازدهم. تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۸۴.
- یکانی زارع، پرویز (ائلیار). «عشق و عیرفان فضولی باخیمیندان» (ترکی). هفته‌نامه اورین خوی. بازبینی‌شده در ۲۰ ژانویه ۲۰۰۸.
- «فضولی، محمد» (انگلیسی). دانشنامه ایرانیکا.
- Wikipedia contributors, "Fuzûlî", Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Fuzûlî&oldid=172171689 (accessed January 14, 2008).
- Wikipedia contributors, "Məhəmməd Füzuli", Wikipedia, Açıq Ensiklopediya, http://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Məhəmməd_Füzuli&oldid=215619 (accessed January 14, 2008).
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ محمد فضولی موجود است. |
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به محمد فضولی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- سخنرانی حیدر علی اف رئیس جمهوری آذربایجان به مناسبت پانصدمین سالگرد تولد محمد فضولی کاخ "رسپوبلیکا" ۸ نوامبر سال ۱۹۹۶
- جستاری دربارهٔ غیبت محمد فضولی از ادبیات معاصر آذربایجان نوشتهٔ:ایوز طه
- همایش بزرگداشت محمد بن سلیمان بغدادی متخلص به فضولی
|
- ادبیات عثمانی
- افراد آذریتبار
- اهالی عثمانی در سده ۱۶ (میلادی)
- ترکهای عثمانی
- درگذشتگان ۱۵۵۶ (میلادی)
- زادگان ۱۴۸۰ (میلادی)
- زبان فارسی در عراق
- شاعران اهل بغداد
- شاعران اهل جمهوری آذربایجان
- شاعران ترکزبان
- شاعران دیوان عثمانی
- شاعران عثمانی
- شاعران عربزبان
- شاعران فارسیزبان اهل ایران
- شاعران فارسیزبان اهل عراق
- شاعران فارسیزبان سده دهم (قمری)
- شیعیان اهل عراق
- زادگان ۱۴۹۴ (میلادی)
- آذریهای ترکیه
