مختاری غزنوی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
مختاری غزنوی از شاعران بزرگ اواخر قرن پنجم و نیمه اول قرن ششم هجری قمری، در دربار غزنویان بوده است و بویژه در خدمت سلطان ارسلان پادشاه سلجوقی کرمان یعنی قارودیان را نیز مدح گفته است. دیوان اشعارش حدود ۸ هزار بیت شعر دارد. علاوه بر آن از وی دو مثنوی به نامهای هنرنامه یمینی و شهریار نامه باقی مانده است.[۱]
مختاری از استادان بزرگ سخن در عهد خود بود. در قصیده بسیار مسلط بوده و در مثنویهای خود شاعری موفق به حساب میآید. او در سال ۵۹۴ ه. ق درگذشت.[۲]