غار خونیک
| غار خونیک | |
|---|---|
| نام | غار خونیک |
| کشور |  ایران |
| استان | استان خراسان جنوبی |
| شهرستان | قائنات |
| اطلاعات اثر | |
| نامهای دیگر | لکی‌‌آسپور |
| کاربری | بدون کاربری |
| دیرینگی | پارینه سنگی میانی |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۹۵۹۲ |
| تاریخ ثبت ملی | ۲۷ مرداد ۱۳۸۲ |
 غار خونیک
|
|
غار خونیک یکی از غارهای شهرستان قائنات در استان خراسان جنوبی واقع شده است. این غار در تاریخ ۲۷ مرداد ۱۳۸۲ با شماره ثبت ۹۵۹۲ در فهرست آثار ملی قرار گرفته است.
قدمت[ویرایش]
این غار در شمال شرق روستای خونیک بر ارتفاعات مشرف به روستا در ۲۰ کیلومتری جنوب قائن قرار دارد. ابزار سنگی به دست آمده از این غار مربوط به دوران موسترین یا پارینه سنگی میانی است. از بقاياي اسكلت انسانهاي پيش از تاريخ و آثار سفالي به جا مانده میتوان نتیجه گرفت كه ۳۰٫۰۰۰ سال قبل انسانهاي نئاندرتال در آن سكونت داشته اند. آثار زندگی در غار خونیک از دوران پارینه سنگی تا عصر اسلامی باقی مانده است. این آثار از طبقات زیرو رو شده غار در اثر زلزله به دست آمده که موید نظریه قدمت این غار می‌باشد.
مشخصات[ویرایش]
غار خونیک دارای دهانه‌ای در حدود ۲ متر و فضای داخلی به طول۵/۱ و عرض ۳ متر می‌باشد. دیواره‌های آن از سنگ‌های توروس تشکیل شده‌اند که به زیبایی ویژه‌ای به محیط داخلی آن داده‌اند. اولین گمانه زنی‌های باستان‌شناسی در این غار به سال ۱۹۴۹ میلادی توسط پروفسور کالتون استانلی کوون انجام شد. ابزار به دست آمده از غار خونیک عبارت بود از انواع تیغه‌های سنگی که به وسیله انسان‌های عصر پارینه سنگی میانه تراشیده شده بودند و به ابزار یافت شدهٔ موسترین در فلات ایران شباهت کامل داشتند.
مطالعات[ویرایش]
پروفسور کارلتون کون، باستان شناس آمریکایی نخستین کاوشهای خود را درباره دوران پارینه سنگی میانی در چند غار باستانی ایران به نامهای کمربند و هوتو (در نزدیکی بهشهر)، شکارچیان (واقع دربیستون)، تمتمه (در حوالی شهر ارومیه) و خونیک (در خراسان جنوبی) انجام داد. وی به نتایج سودمندی از ادوار سنگی ایران و فرهنگ بارادوستیان دست یافت و پس از چند سال کاوش در ایران نتایج کار خود را در کتاب هفت غار و نیز کتابها و مقالاتی دیگر چاپ و منتشر کرد.[۱]
خرده نوشته‌ها[ویرایش]
قدیمی‌ترین آثار حیات انسانی در ایران، شامل تعدادی ادوات و دست افزارهای سنگی. با قدمت تخمینی ۸۰۰ هزار سال قبل، متعلق به دوران پارینه سنگی قدیم، از بستر رودخانه کشف رود مشهد بدست آمده‌است. در حالی که قدیمی‌ترین مکانهای استقرار انسان، حداکثر با قدمت ۱۰۰ هزار سال در نواحی دیگر ایران نظیر آذربایجان، لرستان و … شناسایی شده‌اند. دومین مکان از نظر قدمت، پناهگاه سنگی (غار) ((خونیک)) در نزدیکی بیرجند است که متعلق به دوره پارینه سنگی میانه با قدمتی بین ۵۰تا۶۰ هزار سال می‌باشد.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منبع[ویرایش]
- پرتال اداره کل حفاظت محیط زیست استان خراسان جنوبی - شهرستان قاین
|
||||||||||||||||||||
