گهرو
| گهرو گهرو |
|
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | چهارمحال و بختیاری |
| شهرستان | شهرکرد |
| بخش | کیار |
| نام(های) قدیمی | گهر رود |
| سال شهرشدن | ۱۳۷۳ |
| مردم | |
| جمعیت | ۷۸۵۶ (بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۱) |
| رشد جمعیت | ضعیف |
| تراکم جمعیت | ۲۵ نفر بر کیلومتر مربع |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۹۸۵۶ |
| ارتفاع از سطح دریا | ۲۱۴۰ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۱۸درجه سلسیوس |
| میانگین بارش سالانه | ۷۰۰ میلیمتر |
| روزهای یخبندان سالانه | زمستان |
| اطلاعات شهری | |
| ره‌آورد | انگور |
| پیش‌شماره تلفنی | ۰۳۸۲۲۶۸ |
| تابلوی خوش‌آمد به شهر | |
گَهرو شهری در استان چهارمحال و بختیاری ایران است. این شهر در بخش کیار از توابع شهرستان کیار و بین شهرکرد و ناغان واقع شده‌است. گهرو در فاصلهٔ ۴۳ کیلومتری شهرکرد و ۸۲۰ کیلومتری شهر تهران واقع شده است.
محتویات
موقعیت جغرافیایی[ویرایش]
این شهر در ۴۳ کیلومتری شهرکرد مرکز استان و ۱۹۰ کیلومتری شهر ایذه در استان خوزستان و در ۳۹۵ کیلومتری شهر اهواز قرار دارد. از محصولات مهم کشاورزی این شهر انگور و بادام و گردو است. این شهر از سمت غرب به روستای جعفرآباد و شهر شلمزار و از سمت شرق به روستاهای حاجی‌آباد و قلعه ممکا و شهر بلداجی و از سمت شمال به ارتفاعات زاگرس و از سمت جنوب به روستای زوردگان محدود می‌باشد.
شهرستان گهرو طبق سر شماری سال ۱۳۹۱، ۷۸۵۶ نفر جمعیت دارد اما همچون قسمت‌های دیگر استان از منطقه‌های دافع جمعیت بوده و بسیاری از مردم این شهر، به شهرهایی نظیر اصفهان، ایذه و مسجدسلیمان در استان خوزستان مهاجرت کرده‌اند. این شهرستان دارای خاک مناسب و بارندگی کافی و زمین‌های وسیع و حاصل‌خیز است و در آن امکان تولید محصولات کشاورزی و مرکبات وجود دارد. این منطقه همچنین مستعد توسعه در زمینه‌های گوناگون از جمله گردشگری، تولید و صادرات محصولات باغی، پرورش دام و طیور، تولید گوشت و مرغ و بسیاری از صنایع و کارخانجات است.
تاریخچه[ویرایش]
نام «گهرو» به معنای جای پردرخت است. این شهر یکی از اولین سکونت گاه‌ها در استان چهارمحال و بختیاری بوده واز نظر موقعیت جغرافیایی یکی از بهترین نقاط در چهارمحال است.[نیازمند منبع] هنگام انقلاب مشروطه و قیام ایل بختیاری که از ایذه به طرف تهران راه افتادند اولین محل استراحت آنان پس از ۲روز حرکت در گردنه‌ها از ایذه شهر گهرو بود که در آنجا چند تن از افراد گهرو با سردار اسعد و علیمردان خان بختیاری دست یاری داده و به آنها پیوستند.
شهر گهرو همواره ییلاق مردم قوم بختیاری بوده‌است. اقوام ساکن در گهرو امروزه شامل چند طایفه هستند که از مهم‌ترین آنها می‌توان به رييسی، محمدی،رمضانی،شهبازی،بهرامی،محمودی،مهربانی و جمشیدی اشاره نمود. گویش، موسیقی و فرهنگ گهرو اصالتاً بختیاری است.[۱]
دیدنی‌ها[ویرایش]
جاذبه‌های گردشگری گهرو عبارت اند از:سرچشمه گهرو، استخر مینو، تفریحگاه دره بید، باغات و رود واقع در تنگه گهرو - کوهستان زردگله، چشمه سرچاییلی در ارتفاع ۲۰۰۰ متری -دره ته تنگ- مسیر گهرو به زوردگان (دالان بهشت)، امامزاده حمزه علی و باغ آورگان و منطقه ویژه گردشگری چغاخور. امامزاده گهرو نیز که اکنون بازسازی شده‌است، از نقاط دیدنی این شهرستان است.[۲]
گهرو در فصل‌های بهار و تابستان روزانه پذیرای هزاران نفر گردشگر و مسافر است.
منابع[ویرایش]
- ↑ بختیاری در جلوه‌گاه فرهنگ، عبدالعلی خسروی، ۱۳۸۴
- ↑ خبرگزاری مهر، ۱۳۸۷/۰۸/۲۱
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ایران است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
