پاپیه ماشه
پاپیه ماشه یکی از صنایع دستی است که در گذشته نقاشی لاکی یا نقاشی روغنی نیز نامیده می‌شد.
علت نامگذاری[ویرایش]
پاپیه ماشه در اصل لغتی فرانسوی است به معنای کاغذ فشرده (پاپیه به معنای کاغذ و ماشه به معنای مچاله کردن) و علت نامگذاری آن این است که کاغذ را پس از خمیر کردن با سریش مخلوط کرده و تحت فشار قرار می‌دهند تا زیرساخت کار تولید شود.[۱]
تاریخچه[ویرایش]
خاستگاه این هنر از کشورهای آسیایی بوده‌است و در قرن ۱۵ میلادی در اروپا از این هنر برای ساخت مجسمه های کوچک مذهبی استفاده می‌شده‌است. از جمله مجسمه هایی که با این روش ساخته شده‌است، مجسمه غول پیکر نانا است.[۲] این هنر در دوره صفویه در ایران رواج یافت [۳] و در شهرهای اصفهان و قزوین مراکز عمده تولید این هنر بودند.[۴]
تهیه کاغذ[ویرایش]
برای تهیه کاغذی محکم از پاپیه ماشه که بتوان از آن در ساخت وسایل استفاده کرد ابتدا برگ های کاغذ آهار نخورده را از دو طرف با سریش آغشته می‌کنند و بهم می‌چسبانند و سپس در قالب های فلزی قرار می‌دهند تا در دمای ۱۰۰ درجهٔ فارنهایت (۳۸ درجهٔ سانتی‌گراد) خشک شود. محصول بدست آمده دارای مقاومت و دوام زیاد در برابر رطوبت است.[۵]
موارد استفاده[ویرایش]
این هنر بیشتر برای مجسمه سازی ، ساخت قلمدان ، قاب قرآن و جلد کتاب به کار می‌رود.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ سید صدر، سید ابوالقاسم. دائرةالمعارف هنرهای صنایع دستی و حرف مربوط به آن. تهران: سیمای دانش، 1386. 164. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۸۹۷۲-۳۲-۰.
- ↑ «آشنایی با پاپیه ماشه». همشهری آنلاین، 9/12/1389. بازبینی‌شده در 23/8/1391.
- ↑ «پاپیه ماشه». تبیان، 19/3/1384. بازبینی‌شده در 22/8/1391.
- ↑ «پاپیه ماشه هنری همگام با کتابت و تذهیب». خبرگزاری هنر ایران، 4/6/1391. بازبینی‌شده در 22/8/1391.
- ↑ کاغذ پاپیه ماشه و مجسمه های کاغذی، محمد ابراهیم ابراهیمی، مجله فرهنگ و هنر «هنرهای تجسمی » تابستان و پاییز 1378 - شماره 6
