بخش رودبار الموت شرقی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از رودبار الموت)
پرش به: ناوبری، جستجو

مختصات: ۳۶°۲۸′۲۸″ شمالی ۵۰°۳۴′۵۲″ شرقی / ۳۶.۴۷۴۴۴°شمالی ۵۰.۵۸۱۱۱°شرقی / 36.47444; 50.58111 بخش الموت شرقی از بخش های شهرستان قزوین ، استان قزوین شناخته می شود. بخش الموت شرقی در رشته‌کوه‌های البرز، واقع در شمال خاوری استان قزوین، جنوب رودبار زیتون از استان گیلان، و خاور طالقان جای دارد.

نامگذاری[ویرایش]

درباره نام الموت سه دیدگاه وجود دارد:

  • الموت واژه‌ای است مرکب از دو واژه «آله» و «اموت». نویسنده برهان قاطع این کلمه را به فتح الف و لام بر وزن «جبروت» می‌داند و می‌نویسد:

«نام قلعه‌ای است مشهور که مابین قزوین و گیلان واقع است و آن را به سبب ارتفاعی که دارد آله آموت گفتندی یعنی عقاب آشیان چه «اله» عقاب و «آموت» آشیان باشد.»

  • برخی نیز آموت را چنانچه در زبان تاتی مردم الموت وجود دارد، به معنای آموخت گرفته‌اند و از آن به این تعریف رسیده‌اند: عقاب دست آموز.
  • شماری هم اشاره به این می‌کنند که بن مایه کلمه الموت، ارموت، ارمود، امروت، اربو و امبرود (نوعی گلابی) است و از آنجا که در زبان تاتی گاهی «ر» به «ل» تبدیل می‌شود مثل «برگ» (بلگ)، پس الموت همان ارموت است که «ر» به «ل» تبدیل شده‌است.

جغرافیای سیاسی[ویرایش]

مرکز این دهستان معلم‌کلایه است.

الموت شرقی از شمال به دهستان‌های دو هزار و سه هزار تنکابن، از شرق به قله شاه البرز و طالقان، از جنوب شرقی به طالقان، از جنوب به زیاران و آبیک و از غرب به دهستان الموت غربی محدود می‌شود.

الموت شرقی شامل سه دهستان می‌شود که عبارت‌اند از:

  • الموت پایین به مرکزیت روستای زوارک
  • الموت بالا به مرکزیت روستای مینودشت (شترخان)
  • معلم کلایه به مرکزیت معلم کلایه

جغرافیای انسانی[ویرایش]

تقریبا تمام اهالی این بخش از اقوام تات هستند و زبان تاتی را با گویش الموتی صحبت می‌کنند[۱][۲][۳][۴][۵]. همچنین در تعدادی روستا به گویش مراغی که از دیگر گویش‌های زبان تاتی است[۶][۷][۸][۹][۱۰][۱۱]، سخن گفته می‌شود.

سرشناسان[ویرایش]

جغرافیای طبیعی[ویرایش]

رودها[ویرایش]

کوه ها[ویرایش]

اقتصاد[ویرایش]

توریسم[ویرایش]

طبیعی - تاریخی[ویرایش]

  • قلعه الموت (مقر حسن صباح در ۵۰۰ متری روستای گازرخان)
  • قلعه عین‌السلطنه (در روستای زوارک)
  • روستای پیچ بن (مرتفع‌ترین منطقه رودبارالموت و برخوردار از جاذبه‌های گردشگری و کوهنوردی)

تاریخ[ویرایش]

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • قصه‌های مردم رودبار و الموت. گردآوری یوسف علیخانی و افشین نادری. جلد اول.پروژه فرهنگی تاریخ الموت. به سرپرستی دکتر حمیده چوبک الموت پایین
  1. مقدمه کتاب «دستور زبان گویش‌های تاتی جنوبی»، پروفسور احسان یارشاطر، لاهه - پاریس ١٩٦٩
  2. گونه‌های زبانی تاتی، دونالد استیلو، ۱۹۸۱
  3. مقاله «بررسی گویش تاتی الموت»، پرویز البرزی ورکی، ۱۳۷۰، دانشگاه تهران
  4. الموت
  5. تات‌های ایران و قفقاز، علی عبدلی، انتشارات مهدی رضایی، تهران، ۱۳۸۹
  6. مقاله «بررسی گویش مراغی در روستای موشقین»، حسینعلی رسولی، ۱۳۶۹، دانشگاه تهران
  7. «گونه‌های زبانی تاتی»، دونالد استیلو، ۱۹۸۱؛ ۷-ب) گونه‌های مراغه‌ای در منطقه رودبار علیا (رودبار الموت)
  8. مقاله «زبانهای ایرانی الموت»، دکتر احسان یارشاطر، علوم انسانی، کاوه (مونیخ)، آذر ۱۳۴۸ - شماره ۲۷.
  9. تاتی و مراغی
  10. مقاله «گویش مراغی»، ابوالفضل پرهیزکاری، ۱۳۷۸.
  11. رودبار شهرستان

پیوند به بیرون[ویرایش]