طایفه امامی
طایفهٔ امامی (به کردی: هۆزی یا تیرەی ئیمامی) یکی از طوایف اتحادیهٔ ایلی مهم و نیرومند ایل جاف هستند که در مناطق جوانرود، کردستان ایران و کردستان عراق ساکن میباشند. در قدیم (و نیز هماکنون)، این طایفه هنگام زمستانها به ناحیههای گرمسیری مرز ایران و عراق، چون درولهٔ سفلی و علیا، کلور، کانیسالار و لاوران و دیگر ناحیههای مرزی ایران که نسبت به قسمتهای دیگر گرمتر بوده مهاجرت میکردندو در تابستانها نیز به ناحیههای سردسیری، همچون شاهو، میگوره، هانهسلیمان و سوروان مهاجرت میکردند و زندگی روزمرهٔ خود را میگذراندند. اکثر مردم این طایفه، به کشاورزی و دامداری مشغول هستند.
ریشهٔ مردم این طایفه به شخصی بهنام «امام آغه» برمیگردد، وقتی به میرعبدالله میراولی (در میراولی) پناه میبرد و او نیز یکی از دختران خود را به او میدهد و در کنار رود سیروان مناطقی را به آنها هدیه میکند که در آن زندگی کنند. مردم این طایفه نیز، تمامی از نوادگان «امام آغه» هستند، به همین علّت به «طایفهٔ امامی» شهرت یافتهاند.
از دیگر بزرگان این قبیله، میتوان به محمدخان بیگ اشاره کرد. در حال حاضر بیشتر افراد این قبیله، در شهر بانهوره که از توابع شهرستان پاوه است سکونت گزیدند و همچنین عدّهای از آنها نیز، در کردستان عراق زندگی میکنند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- واژهٔ طایفهٔ امامی، در وبگاه اینترنتی واژهنامهٔ پاسیویکی.
- کیهان، مسعود. جغرافیای مفصّل ایران ج.۱ طبیعی، ج.۲ سیاسی، ج.۳ اقتصادی. ج. ۲. تهران: ابن سینا، ۱۳۱۱.
- مەلا ساڵح، حەکیم. دیوانی یوسف بەگی ئیمامی (دیوان یوسف بیگ امامی). چاپهمهنی و ئۆفسێتی پهیڤ، ۲۰۰۹. ١٤١ پەڕە.
- «تیرەکانی عەشیرەتی جاف (طایفههای ایل جاف)» (کردی). کوردپیدیا. بایگانیشده از نسخهٔ اصلی در ۱ اکتبر ۲۰۱۵. بازبینیشده در ۱ اکتبر ۲۰۱۵.
- «معرفی بانهوره». دهنگی بانهوره، پایگاه اطلاعرسانی شهر بانهوره. بایگانیشده از نسخهٔ اصلی در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۵. بازبینیشده در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۵.
- خالدیمکی، محمد. جاذبههای گردشگری اورامانات، غار قوری قلعه بزرگترین غار آبی آسیا و درازترین غار ایران. کرمانشاه: مؤسسهٔ فرهنگی، هنری و سینمایی کوثر، ۱۳۸۳. ۱۴۴. شابک ۹۶۴۷۰۳۱۶۶۱.
این یک مقالهٔ خرد پیرامون قومیت است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |