پل ساموئلسون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
پل ساموئلسون
Paul Samuelson.jpg
متولد ۱۵ مهٔ ۱۹۱۵(۱۹۱۵-خطای عبارت: نویسه نقطه‌گذاری شناخته نشده «�»-۱۵)
گری، ایندیانا
مرگ ۱۳ دسامبر ۲۰۰۹ میلادی (۹۴ سال)
بلمونت، ماساچوست
ملیت ایالات متحده آمریکا
رشته فعالیت اقتصاد کلان
محل کار مؤسسه فناوری ماساچوست
دانش‌آموختهٔ دانشگاه هاروارد
دانشگاه شیکاگو
جوایز Nobel prize medal.svgجایزه نوبل اقتصاد (۱۹۷۰)

پل آنتونی ساموئلسون (به انگلیسی: Paul Anthony Samuelson) (زاده ۱۵ مه ۱۹۱۵ - درگذشته ۱۳ دسامبر ۲۰۰۹) اقتصاددان اهل ایالات متحده آمریکا و نخستین آمریکایی برنده نوبل اقتصاد (۱۹۷۰) بود.

کتاب علم اقتصاد وی پراستفاده‌ترین کتاب درسی دانشگاهی در تاریخ جهان بوده است. اول بار در ۱۹۴۸ منتشر شد، به ۲۲ زبان ترجمه شد، وفروش بیش از ۵۰۰۰۰ نسخه از آن دریک سال، نویسنده‌اش را ثروتمندترین اقتصاددان پس از ریکاردو کرد. ساموئلسون، عموی لارنس سامرز، اقتصاددانان مشهور جریان اصلی بود و برندگان نوبلی همچون رابرت سولو، پل کروگمن، جرج آکرلف، رابرت انگل سوم، رابرت سی. مرتون، لارنس کلاین، فرانکو مودگیلیانی و جوزف استیگلیتز را متاثر کرد و به آنان مشاوره داد.[۱]

رابرت ام. سولو برنده نوبل و همکار ساموئلسون در ام.آی.تی اظهار می دارد که وقتی اقتصاددانان "با برگه ای از کاغذ برای محاسبه و تحلیل چیزی نشسته‌اند، باید اذعان کرد هیج کس در گردآوری ابزارهای مورداستفاده و ایده‌های بکار رفته ایشان مهمتر از پل ساموئلسون نبوده است." [۱]

پل کروگمن، بهترین و درخشانترین دانشجو و ستایشگرش نوشته است: " بیان همه عظمت ساموئلسون دشوار است . بیشتر اقتصاددانان واله آنند که بتوانند حتی برای یک مرتبه مقاله ای بدعت گذار بنویسند که از اساس شیوه تفکر مردم را درباره برخی موضوعات تغییر دهد. ساموئلسون چندین مرتبه نوشت: از تجارت بین‌الملل تا فایننس تا تئوری رشد تا سفته بازی تا رفاه، تقریباً همه چیز، پایه بسیاری از چیزهایی که ما می دانیم یک مقاله کلیدی از ساموئلسون است که برنامه کاری نسلی از دانش پژوهان را تنطیم کرده است." [۱]

پل ساموئلسون به خزانه داری، هیئت مدیره فدرال رزرو، دایره بودجه و شورای مشاوران اقتصادی ریاست جمهوری مشاوره می داد.از ساموئلسون خواسته شد تا رئیس شورای مشاوران اقتصادی کندی، جانسون و کارتر باشد. او نپذیرفت، و در اصل، هیج منصب دولتی را بدست نگرفت زیرا همچنان که خودش اظهار می داشت، نمی خواست خود را در موقعیتی قرار دهد که نتواند آنچه را که باور دارد را بگوید و بنویسد.[۱]

منابع[ویرایش]