کشورهایی که عربی تنها زبان رسمی آنهاست با رنگ سبز و کشورهایی که عربی یکی از زبانهای رسمی میباشد با رنگ آبی نشان داده شدهاند. مجموعاً به آنها «جهان عرب» گفته میشود.
این بخش از مقاله فاقد منبع و مأخذ است. شما میتوانید با افزودن منابع برطبق اصول تأییدپذیری و شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکیپدیا کمک کنید. مطالب بیمنبع احتمالاً در آینده حذف خواهند شد.
۲۳ کشور زیر عربی را زبان رسمی خود میانگارند؛ در این میان عضویت کشورهای صحرای غربی، فلسطین، جنوب سودان و عراق همواره مورد اعتراض و بحث بودهاست. در کشورهایی مانند مراکش، موریتانی، الجزایر و مصر زبان مادری بخش عمدهای از مردم عربی نیست در مراکش ۷۵٪ مردم آمازیغ یا بِربِر هستند و خواستار رسمی شدن زبان آمازیغی هستند. در ایران عربزبانان در اقلیتند و وضع در فلسطین اشغالی امروزره به همین نحو میباشد.
فهرست کشورهایی که زبان عربی زبان رسمی (یا یکی از زبانهای رسمی) آنها است، شامل کشورهای زیر میباشد:
کشورهای عربی در طول تاریخ کمتر توانستهاند موفقیتی سیاسی و نظامی را از آن خود کنند. این کشورها اغلب در مواجه با چالشهای منطقهای پیش رو از رقیبان خود شکست خوردهاند. مهمترین چالشهای سیاسی و نظامی اعراب، مقابله با ایران، اسرائیل و امپراطوری عثمانی بودهاست که مصداق آنها نیز جنگ ایران و عراق و نزاع اعراب و اسرائیل و اشغال غالب کشورهای عرب خاورمیانه توسط ارتش امپراطوری عثمانی در خلال جنگ جهانی اول بوده که به گواه تاریخ در همه این منازعات، اعراب بازنده جنگ بودهاند.
یکی از دلایل ضعف کشورهای عربی در مقابل همسایگان خود، عدم اتحاد با یکدیگر بودهاست. جمال عبدناصر شخصی بود که سعی داشت اتحاد میان اعراب را عملی سازد که موفق به این کار نشد. دلیل دیگر نبود عزم جدی اعراب برای قدرمندشدن در منطقه آسیای غربی را میتوان در ترجیح دادن آنها به پناه بردن به زیر سایه پیروزیهایشان در زمان دوران طلایی اسلام دانست. همچنین دلیل دیگر را میتوان در بیاعتمادی آنها به یکدیگر در احترام گذاشتن به مرزهای سیاسی یکدیگر دانست.[۱]
اعراب با تکیه بر همبستگی نژادی و شعار امة عرب امة واحدة در کنار رژیم بعثیصدام و علیه ایران قرار گرفتند و در طی هشت سال جنگ کمکهای فراوان مالی و تسلیحاتی و انسانی را دریغ نکردند بطوریکه در پایان جنگ تنها یک کشوری کوچک عربی همانند کویت هشتاد میلیارد دلار به عراق پرداخت کرد و همچنین نیروهای مصری و لیبیایی و سومالیایی و بسیاری دیگر در طی جنگ تحمیلی در کنار صدام با مردم ایران به جنگ پرداختند.[نیازمند منبع]