زباله الکترونیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
نمایشگر دور انداخته شده

زباله الکترونیکی (به انگلیسی: E-waste) به دستگاه‌های الکترونیکی مصرف شده و قطعات آنان همچون تلفن‌ها و کامپیوترها، لوح فشرده و... که حاوی فلزات خطرناکی مانند سرب، کادمیوم و جیوه هستند گفته می‌شود که در صورت رهاسازی در طبیعت پس از پایان عمر مفید و عدم بازیافت صحیح آلوده کننده خطرناک محیط زیست به شمار می‌روند. با توجه به سرعت پیشرفت تکنولوژی در عرصه کامپیوتر و الکترونیک عمر مفید این تجهیزات و کالاها در جهان ۲ تا ۳ سال و در ایران احتمالاً تا ۵ سال است.

مشکلات بوجود آمده[ویرایش]

زباله‌های الکترونیکی اغلب به کشور های در حال توسعه صادر می‌شود.

با اینکه کشورهای توسعه یافته و در راس آنان آمریکا بزرگترین تولید کننده این تجهیزات به شمار می‌روند، اغلب این دستگاه‌ها پس از مصرف به کشورهای جهان سوم ارسال می‌شود. بازیافت غیر اصولی زباله‌های الکترونیک در کشورهای جهان سوم به آلودگیهای گسترده منجر گردیده است. طبق معاهده‌ای که سازمان ملل در سال ۱۹۸۹ برای کنترل روند صادرات زباله‌های خطرناک از کشورهای توسعه یافته به کشورهای فقیر اعلام کرد؛ هر کشوری می‌تواند بطور یکجانبه واردات این کالاها را ممنوع کند و کشورهای صادر کننده باید موافقت مشور وارد کننده را جلب کنند. آمریکا هیچگاه این قرار داد را امضا نکرد و کشورهایی همچون چین به امید دستیابی به درامدی ناچیز از محل بازیافت این تجهیزات از امضای این قرار داد خودداری کردند.[۱][۲] هم اکنون ۷۰٪ کامپیوترها و موبایل‌های جهان در چین بازیافت می‌شود.[۳][۴] در سال ۲۰۰۸ وزرای ۱۷۰ کشور جهان در بالی اندونزی گرد هم آمدند تا راه‌های بازیافت زباله‌های خطرناک از جمله زباله‌های الکترونیک را بررسی کنند.[۵]

هم اکنون هیچ آماری از وضعیت زباله‌های الکترونیک در ایران در دست نیست و هیچ سازمانی نیز متولی رسیدگی به زباله‌های الکترونیک نیست.[۶] شرکت دانش بنیان مهر پردازان محیط زیست ثمین بعنوان اولین شرکت تخصصی در زمینه مدیریت و بازیافت این زائدات اقدامات خوبی انجام داده است. این شرکت مجری طرح جامع مدیریت و بازیافت زباله های الکترونیکی اصفهان می باشد. این شرکت برای اولین بار در کشور اقدام به طراحی و ساخت دستگاه امحاء و بازیافت اولیه انواع لامپ فلورسنت اعم از نیمه فشرده( مهتابی) و فشرده( کم مصرف) در کشور نموده است. همجنین شرکت دانش بنیان تلاش و توسعه در مرکز رشد دانشگاه فردوسی مشهد اولین کارخانه ی بازیافت زباله های الکترونیک را راه اندازی کرده و در آن فلزات طلا، نقره و مس بازیافت و همچنین آلیاژ لحیم استخراج می گردد.(http://EandD.ir)

پانویس[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]