فرهاد پنجم
فرهاد پنجم یا فرهادک (اشک پانزدهم) (۲پ. م تا ۴م) پانزدهمین شاه ایران از خاندان اشکانی است. او پس از مسموم کردن پدرش فرهاد چهارم به کمک مادر ایتالیایی خود ملکه موزا بر تخت نشست و به همراه مادرش به رتق و فتق امور پرداخت.
در سکههای فرهاد پنجم صورت وی و مادرش هر دو دیده میشود. از سکههای مزبور چنین استنباط میشود که سلطنت او از ۲ ق. م. تا ۴ م. بود و مورخان هم غالباً همین سالها را یاد کردهاند. اشکانیان از فرهادک ناراضی بودند و یکی از جهات نارضایتی مزبور این بود که او از ارمنستان صرف نظر کرد، در صورتی که از زمان مهرداد دوم دولت پارت نظر خاصی به این کشور داشت و میخواست آن را مانند سنگری در مقابل روم در تحت نفوذ خود نگاه دارد. به جهات گوناگون وضع فرهادک در ایران مشکل شد و سرانجام شورشی برضد وی روی داد و پس از زدوخورد مختصری، بزرگان و نجبای کشور او را از شاهی برداشتند و سپس کشتند. وی روی همرفته پادشاهی نالایق و شخصاً عنصری فاسد بود. از لحاظ سیاست هم نخستین شاه این دورهٔ تاریخ بود که در برابر رومیها از ابهت دولت پارت کاست و از مسئلهٔ ارمنستان نیز صرف نظر کرد. واقعهٔ مهم زمان او، تولد عیسی مسیح بود.
پادشاه پیشین: فرهاد چهارم |
فرهاد پنجم شاهنشاه ایران ۲پ. م تا ۴م |
جانشین: اُرد سوم |
در سال ۱ میلادی پیماننامه فرهاد پنجم با امپراتوری روم منعقد میگردد. به موجب این پیمان قوای اشکانی از ارمنستان دستکشی و عقبنشینی میکنند.[۱]
پانویس[ویرایش]
- ↑ CHRONOLOGY OF IRANIAN HISTORY PART 1 iranicaonline.org
منابع[ویرایش]
تاریخ ایران باستان
|