کریم خلیلی

محمد کریم خلیلی
کریم خلیلی در سال ۲۰۱۰
معاون دوم رئیس جمهور افغانستان
مشغول به کار ۷ دسامبر ۲۰۰۴ – تاکنون
رئیس جمهور	حامد کرزای
رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان
اطلاعات شخصی
تولد	محمدکریم خلیلی ولد محمد اسلم ۱۳۲۹ خورشیدی قریه برغستان قل خویش، ولسوالی حصه اول بهسود، ولایت وردک، افغانستان
ملیت	افغانستان
حزب سیاسی	حزب وحدت اسلامی افغانستان
پیشه	، سیاستمدار
دین	اسلام شیعه
وب‌گاه	وب‌گاه شخصی

محمد کریم خلیلی، رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان است.

زندگینامه

محمدکریم خلیلی ولد محمد اسلم در سال ۱۳۲۹ خورشیدی در قریه برغستان قل خویش از توابع ولسوالی حصه اول بهسود مربوط ولایت وردک قدم به عرصه هستی گذاشته؛ پس از فراگرفتن خواندن و نوشتن و آموختن دوره ابتدایی در زادگاه خود، در اوایل جوانی رهسپار کابل شده، در یکی از مدارس علوم دینی مشغول تحصیل گردیدند.

دوره تحصیل خلیلی درکابل هم‌زمان بود با اوج یافتن مبارزات سیاسی و فکری وظهور جریانهای چپ گرا که با تبلیغات گسترده درصدد جلب و جذب جوانان بودند.

مبارزات سیاسی و نظامی

در این شرایط ۱۰ نفر از بستگان نزدیک خلیلی به زندان افتادند و خود ایشان هم تحت تعقیب قرار داشت . وی قبلاً از کابل خارج شده و در ولسوالی‌های میدان و پروان همراه با جمعی از همکاران خود که بنام «سازمان نصر» فعالیت خود را شروع کرده بودند، گروپهای نظامی را فعال ساختند و به زودترین فرصت با کمک مردم منطقه و سایر مجاهدین، ولسوالیهای بهسود و ترکمن و لولنج را از چنگ کمونیستها آزاد ساختند و فعالیت سیاسی و نظامی و فرهنگی سازمان نصر را در اکثر ولایات و ولسوالیهای افغانستان گسترش دادند.

در سال ۱۳۶۰ خلیلی از طرف سازمان نصر افغانستان موظف شد که به خارج کشور رفته ضمن به عهده گرفتن مسئولیت سرپرستی دفتر مرکزی سازمان نصر در تهران در سمینارها و کنفرانسهای متعدد بین‌المللی در ایران، پاکستان، عربستان، مصر، آلمان، سویس، آمریکا و ... در ارتباط با مسایل افغانستان شرکت فعال داشته و با ایراد سخنرانی و مصاحبه‌های متعدد، مواضع مجاهدین را تبیین کرد.

درسال ۱۳۶۶ که گروههای سیاسی شیعی افغانستان به نام «شواری ائتلاف اسلامی افغانستان» فعالیت خود را آغاز نمودند، خلیلی در ابتدا به عنوان عضو این ائتلاف و بعدها به حیث سخنگوی آن نقش بسیار فعالی را ایفا نمود. زیرا که در این دوره مذاکرات ژنو درباره حل سیاسی افغانستان در مرحله بسیار حساس خود رسیده بود و روابط بین گروهها ی هفتگانه مجاهدین در پاکستان و گروههای هشتگانه مجاهدین در قالب شورای ائتلاف در ایران نیز از حساسیت خاصی برخوردار بود و خلیلی در این برهه با مسافرتهای متعدد به پیشاور، اسلام آباد، تهران و مقر سازمان ملل متحد در نیویورک، در نزدیک ساختن مواضع مجاهدین و هماهنگ کردن نظریات کشورهای همسایه افغانستان و ترسیم و تبیین خطوط سیاسی مبارزه مردم افغانستان، تلاش ورزید.

درسال ۱۳۶۸ که گروههای سیاسی شیعه در افغانستان با هم ادغام شده و حزب وحدت اسلامی افغانستان را تأسیس نمودند، خلیلی بحیث عضو شورای مرکزی و مدتی هم بحیث رئیس نمایندگی و سخنگوی آن در پاکستان انجام وظیفه نمود. در ابتدای دولت مجاهدین درکابل ایشان به سمت وزیر امورمالیه انتخاب شد و درعین حال در مذاکرات سیاسی و فعالیتهایی که در داخل و خارج کشور برای حل منازعات جریان داشت، فعالیت و حضور داشت.

رهبری حزب وحدت

درسال ۱۳۷۳ پس از کشته شدن عبدالعلی مزاری رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان توسط گروه طالبان، خلیلی بحیث رهبر این حزب انتخاب گردید که با استقرار درشهر تاریخی و باستانی بامیان، رهبری مبارزات مردم هزاره و مقاومت در برابر طالبان را به عهده گرفت. کریم خلیلی در این دوره علاوه بر رهبری مقاومت و مبارزات نظامی و تلاشهای سیاسی، در ساحات بازسازی، فرهنگی و خدماتی نیز سهم داشت که از موارد ذیل به عنوان نمونه می‌توان نام برد:

• ۱- بازسازی و توسعه میدان هوایی بامیان؛
• ۲- تأسیس دانشگاه بامیان؛
• ۳- احداث صدها کیلومتر سرک بین یکه ولنگ و دره صوف و سایرنقاط هزاره جات؛
• ۴- احداث و تأسیس دهها باب مکتب در ساحات تحت تسلط حزب وحدت اسلامی(هزاره جات، شمال)؛
• ۵- احداث بازارچه‌های محلی جهت اشتغال زایی و تبادله کالا و رفع نیازهای مردم؛
• ۶- فعال ساختن چندین کلینیک و شفاخانه‌هایی که در اثر جنگ تعطیل شده بودند ؛
• ۷- اعزام جمعی از جوانان برای تحصیل در دانشگاههای ایران، آذربایجان، ترکیه و کشورهای دیگر در

رشته‌های مختلف؛ ۸- تامین هزینه نشریات و فعالیتهای برخی از مجامع فرهنگی مستقل و غیر حزبی؛ ۹- احیای ادارات محلی در ساحات تحت نفوذ حزب وحدت اسلامی و تامین نیاز مندیهای آنها. در دوره حاکمیت طالبان که ترویزم در بخش وسیع افغانستان حاکم گردیده و اکثر بزرگان مجاهدین به خارج پناه برده بودند، خلیلی درکنار تنی چند از رهبران مقاومت، در داخل کشور مقاومت نموده و تا روز سقوط طالبان، مبارزات مردم مناطق مرکزی را، بویژه در یکه ولنگ و بامیان رهبری نمود.

همکاری با پروسه بن و معاونت ریاست جمهوری افغانستان

خلیلی با اعزام نماینده درکنفرانس بن، از روند برقراری صلح وامنیت درافغانستان حمایت نموده و با روی کارآمدن دولت موقت و انتقالی، فعالیت نظامی حزب وحدت را متوقف و شاخه نظامی آنرا منحل ساخت.او در حال حاضر، معاون دوم حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان است.

منابع

• ۱-۲ نشریه امرروز ما؛
• ارگان نشراتی حزب وحدت در پیشاور شماره ۴ سال۱۳۷۴

پیوند به بیرون

• وب‌گاه شخصی