نقطه نرم‌شدگی ویکات
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نقطه نرم‌شدگی ویکات یا سختی ویکات، نقطه‌ای تعریف شده برای موادی مانند پلاستیک است که حدفاصل حالت مایع و جامد در آنها را نمی‌توان با یک نقطه مشخص بیان کرد. استفاده عمدهٔ آن در مهندسی، در تعیین زمان گیرش سیمان و گچ است. در آزمایش تعیین گیرش، دو گیرش ابتدایی و نهایی ثبت می‌شوند.
دستگاه ویکات از یک پایه تشکیل شده است که بر روی آن میلهای متحرک به وزن ۳۰۰ گرم قرار گرفته است. در قسمت پایین میله یک سوزن استاندارد متصل شده که مقدار فرورفتن سوزن در ماده مورد آزمایش، گیرش آن را در زمان مورد نظر نشان می‌دهد.[۱]
پانویس[ویرایش]
|
||||||||||
