شهرستان آشتیان
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکیپدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بیمنبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. |
شهرستان آشتیان | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
کشور | ایران |
استان | مرکزی |
سال شهرستان شدن | ۱۳۵۶ |
مردم |
|
جمعیت | ۱۷،۱۰۵ نفر (۱۳۹۰) |
مذهب | شیعه[۱]
، زرتشتی[۲] ، مسیحی[۳] |
جغرافیای طبیعی |
|
مساحت | ۱۲۳۹ کیلومترمربع |
شهرها | |
آشتیان |
|
تعداد بخشها | |
مرکزی |
شهرستان آشتیان یکی از شهرستانهای استان مرکزی است [۴].شهرستان آشتیان به مرکزیت شهر آشتیان و دارای یک بخش مرکزی و سه دهستان بنامهای گرکان ، سیاوشان و مزرعه نو می باشد.
محتویات
تقسیمات کشوری[ویرایش]
- بخش مرکزی شهرستان آشتیان
- دهستان گرکان
- دهستان سیاوشان
- دهستان مزرعه نو
شهر: آشتیان
جغرافیا[ویرایش]
این شهرستان از شمال به تفرش و قم ، از جنوب و جنوب شرق به شهرستانهای دلیجان و اراک از غرب به شهرستان فراهان محدود گشته است.
شهرستان آشتیان در مرکز استان مرکزی و شمال شهرستان اراک قرار دارد و با مرکز استان 80 کیلومتر فاصله دارد. شهرستان آشتیان با جمعیتی بالغ ۱۷،۱۰۵ و مساحتی در حدود ۱۲۳۹ کیلومترمربع کوچکترین شهرستان استان مرکزی است.
تاریخچه[ویرایش]
شهرستان آشتیان از شهرهای بسیار کهن ایران که از توابع سرزمین تفرش (گبرش) از متعلقات عراق عجم بوده و در ایران باستان جزء ماد سفلی یا ماد بزرگ بوده است که آیین زرتشتی داشته اند . آثار مادی در این شهرستان فراوان به چشم می خورد. اسامی اماکن آن ریشه اوستایی-پهلوی دارند.این اسامی، تعداد زیادی قلاع گبری و وجود آتشکده ها در این منطقه مانند (آتشکده فردجان و فراهان) ارتباط واژه آشتیان را با دین زرتشت قوی می سازد. این منطقه در زمان خلافت عمر توسط مالک بن عام اشعری فتح و مردم آن به دین اسلام گرویدند. در کتب جغرافیایی پس از اسلام این شهر جزء ولایت کوهستان یا جبال و یا عراق عجم آمده است. بنا به تفسیر (دهگان) لغت آشتیان معرف معبد و قربانگاه است. کلمه آشتیان مرکب از دو جزء ((یشت)) به معنی پرستش، قربانی، دعا و سرود مذهبی و((یان)) معرف مکان و جایگاه است. آشتیان در مختصرالبلدان و تاریخ قم ابرشتیجان آورده شده است و ابن فقیه آن را از متعلقات همدان ذکر نموده و صاحب تاریخ قم آنرا از طموجهای قم برشمرده است.
آب و هوا[ویرایش]
شهرستان آشتیان به سبب ارتفاع نسبتاً زیاد، دارای زمستان های سرد و تابستان های معتدل می باشد.این شهر از لحاظ توپوگرافی دردامنه ارتفاعات کوه های مرکزی استان واقع شده و از جنوب به دشت فراهان و کویر میقان منتهی می شود.ازارتفاعات معروف آن کوه رف قاسم کش، کوه کلاهه و میراب را می توان نام برد.
مردم[ویرایش]
زبان اهالی این شهرستان فارسی است و عده ای از آنها به زبان ترکی تکلم می کنند.
اقتصاد[ویرایش]
کشاورزی و دامپروری فعالیت غالب ساکنان این شهرستان را تشکیل می دهد.
از جمله سوغات شهرستان آشتیان می توان: صابون، گردو و بادام را نام برد. کارگاههای صابون سازی یکی از جاذبه های مهم اقتصاد سنتی این شهرستان محسوب می شود.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ اداره فرهنگ وارشاد اسلامی شهرستان آشتیان | وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
- ↑ اداره فرهنگ وارشاد اسلامی شهرستان آشتیان | وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
- ↑ اداره فرهنگ وارشاد اسلامی شهرستان آشتیان | وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
- ↑ اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
پیوند به بیرون[ویرایش]
ویکیسفر یک راهنمای سفر برای شهرستان آشتیان دارد. |
این یک مقالهٔ خرد است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |