ساوه
ساوه | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | مرکزی |
شهرستان | ساوه |
بخش | مرکزی |
مردم | |
جمعیت | ۲۰۰٬۴۸۱ نفر[۱] |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع از سطح دریا | ۹۹۸ متر |
اطلاعات شهری | |
شهردار | کامران جوادی[۲] |
رهآورد | انار - طالبی |
پیششماره تلفنی | ۰۸۶ |
وبگاه | http://www.saveh.ir |
تابلوی خوشآمد به شهر | |
ساوه از شهرهای استان مرکزی و مرکز شهرستان ساوه، در کشور ایران است. جمعیت این شهر در سال ۲۰۱۲ برابر با ۲۰۱۸۲۸ نفر است.[۳] ساوه یکی از شهرها و مناطق باستانی بازمانده از دوره ساسانی است که در اواخر آن دوره و در اوایل دوره اسلامی یعنی سال ۲۲ هجری، جزو ایالت جبال یا کوهستان بودهاست.[۴]
ساوه از شمال به شهرستان زرندیه و استان قزوین، از جنوب به شهرستان تفرش و استان قم، از شرق به استان تهران و قم و از غرب و جنوب غربی به استان همدان و شهرستان کمیجان محدود میگردد.[۵]
محتویات
نامگذاری[ویرایش]
- ساوه بر وزن کاوه، از نام پهلوانی تورانی به نام «ساوهشاه» گرفته شده است.[۶]
- ساوه تغییریافته واژه سهآبه به معنای مکانی با سه رودخانه خوانده شدهاست.[۷]
- ساوه در زبان فارسی به معنای خردهطلا است،[۷] نام بخشهایی مانند زرند، گواه کاربرد این معنی برای منطقه ساوهاست.
- نام شهری است نامدار در عراق عجم، گویند دریاچهای در آن جا بود که هر سال یک کس را در آن غرق میکردند تا از سیلاب ایمن بمانند و در شب ولادت پیامبر اسلام آن دریاچه خشک شد.[۸]
- گروهی نام آن را مأخوذ از واژه اوستایی "سَوا" Sava و یا واژه پهلوی "سَوَکا" Savaka دانستهاند.[۴]
پیشینه تاریخی[ویرایش]
ساوه یکی از شهرها و مناطق باستانی بازمانده از دوره ساسانی است.[۹] این شهر در دوران گذشته در برخورد کلانترین راههای کاروانی میان ری باستان، همدان، اصفهان، قزوین، زنجان، قم و کاشان قرار داشته و در روزگار پارتیان یکی از خانمانهای مهم میان راهی بوده[۱۰] و در سدهٔ ۷ (پیش از میلاد) یکی از دژها و خانمانهای سرزمین ماد به شمار میرفته و زیست همگانی در این بخش از ایران از پیشینه و دیرینگی بسیار برخوردار است و از دید زمینشناسی از آن دوران سوم و چهارم زمینشناسی میباشد.[۱۰] ساوه نخست از توابع میدان بوده و بعد بخشی از ری بزرگ شده و به سبب نزدیکی با میانههای نیرومند برخی دودمان و پادشاهان بر ایران گذشته از این که همواره از ارزش ویژهای برخوردار بوده دارائی و چمنزارهای آن نیز از دیرباز جای توجه دودمانها بوده و روی همین پایه فرمانروایان آن اغلب از میان دولتمردان بنام برگزیده شدهاند بعد از ساسانیان حکومت سامانیان و آل بویه و سپس سلجوقی بر این سرزمین دست داشتند.[۴]
ساوه در جریان حمله مغول در قرن هفتم هجری صدمه و آسیب فراوان دید، مغولان شهر را ویران کردند و ساکنان آن را از دم تیغ گذراندند.[۹] کتابخانههای بزرگ و موزههای ساوه طعمه حریق شد وکتابها و ابزار دانشی کتابخانه و دانشوران نابود شدند.
حمدالله مستوفی در مورد ساوه اینگونه نوشته:در اول در آن زمین بحریه (دریاچه) بوده و در شب ولادت رسول اکرم آب آن به زمین فرو شد و آن از مشروبات بودهاست و بر آن زمین شهری ساختند. بانی آن معلوم نیست و در حمله مغولها باروی آن دچار خرابی شد و خواجه ظهیر الدین علی بن ملک شرف الدین ساوجی آن را عمارت نمود. هوایش به گرمی مایل است و آبش از رودخانه مزدقان و قنوات مشروب میشود.[۴]
ساوه از دیر باز محل برخوردهای نظامی ایران بوده در دوره مغول نیز گذرگاه جهانگردان بیگانه شد مارکوپولو ی و نیزی و بسیاری از پیامبران و مبلغان آئینی، بازرگانان، و ایلچیان در گزارشها و نوشتههای خود از ساوه یاد کردهاند. پی آمد حمله مغول کاهش شدید مردم ساوه بوده که کاهش زیاد ماندگاران روستایی و ویران شدن دستگاههای آبیاری موجب افت شدید کشاورزی در سرزمین ساوه شد. در دوره صفویه که آئین شیعه آئین رسمی کشور شد منطقه ساوه در دوره یاد شده جزو زمینگاه علی شکر بود در سال ۹۰۸ با چیرگی صفویه بر پادشاه مراد عثمانی همدان که والی نشین زمینگاه یاد شده بود بدست قزلباشها افتاد. در روزگار صفویه مردم ساوه از تیرههای گوناگون بودند و زبان و آداب و روسوم آنان نیز طبعاً با هم فرق داشت؛ ولی بیشتر مردم از همان گذشته پارسیزبان با گویش محلی بودند تا به امروز هم ادامه دارد.
قحطی بزرگ ساوه در ۱۹۲۵م/ ۱۳۰۴ شامل بیآبی، گرانی شدید، و حتی آدمخواری شد.[۱۱]
دوران قاجار[ویرایش]
براساس رساله و دستنوشتهای که در کتابخانه مجلس شورای اسلامی ایران وجود دارد اوضاع شهر ساوه در دوران قاجار اینگونه تفسیر شده است: نویسنده از قتلعام مردم ساوه و ویرانی بناها و آثار پس از حمله چنگیزخان مغول یاد کرده است که بعدها توسط صفویان بازسازی شده است، وی ساوه را محل زرادخانه (قورخانه) سلطنتی صفویه دانسته است، براساس این نسخه خطی ساوه به دلیل تصمیمات حاکمان و پادشاهی قاجار رو به نابودی رفته، بهطوری که راه قافلهها و کاروانها را به سمت ساوه ممنوع و فروش انار این شهر را قدغن کرده بودند و به اسم سمنان، کاشان و اردستان میفروختند، بر خلاف گذشته صد و پنجاه سال از ساوه فردی به دستگاه حکومتی نمیتوانست راه یابد. مساحت کلی ساوه چهل فرسخ که چهار طایفه بزرگ به نامهای خلج، بیگدلی، بیات و شاهسون داشته است.[۱۲]
جغرافیا[ویرایش]
تقسیمات کشوری[ویرایش]
موقعیت جغرافیایی[ویرایش]
قم | مامونیه | رازقان | ||
قم | نوبران | |||
ساوه | ||||
سلفچگان | تفرش | کمیجان |
اقلیم[ویرایش]
میانگین دمای سالانه ۲/۱۸ درجه سانتی گراد بوده است. میزان بارندگی کم و حدود ۲۱۶ میلیمتر در سال میباشد و بیشتر بارش بصورت باران است.[۱۳]در تقسیمبندی اقلیمی شهرستان ساوه دارای اقلیم نیمه خشک با تابستانهای گرم و زمستانهای کمی سرد نامگذاری شده است.[۱۴] متوسط رطوبت شهر ساوه ۳۹٪ میباشد که ماههای دی با میانگین ۵۸٪ مرطوبترین ماه و ماه تیر و مرداد با میانگین ۲۶ درصد خشکترین ماه سال میباشد. باد غالب ساوه شمالی و شمال غرب (۳۶۰ درجه) میباشد و بیشترین سرعت باد وزیده شده به میزان ۹۰کیلومتر در ساعت در ماه فروردین ۱۳۷۲ گزارش شده است. اقلیم ساوه براساس طبقهبندی دمارتن خشک و طبقهبندی آمبرژه معتدل میباشد.[۱۵]
میانگین دما و بارش برای ساوه
منبع: سازمان هواشناسی کشور[۱۶]
|
وضعیت طبیعی[ویرایش]
زمینشناسی[ویرایش]
زمین لرزه[ویرایش]
ساوه از نظر مطالعات زلزله در محدوده محدوده زلزله خیزی بالا قرار دارد.[۱۷] وجود گسل هندس در ۱۸ کیلومتری جنوب شهر در لرزه خیزی این منطقه تأثیر بسیاری دارد.[۱۸]
مردمشناسی[ویرایش]
جمعیت[ویرایش]
جمعیت شهر ساوه در سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰ برابر ۲۰۰٬۴۸۱ نفر که شامل ۱۰۲٬۵۷۸ مرد، ۹۷٬۹۰۳ زن و ۵۸٬۲۵۵ خانوار بوده است.[۱۹] جمعیت این شهر در سال ۱۳۸۵ برابر با ۲۳۷٬۸۱۳ نفر بوده است.[۲۰]
ساختار شهری[ویرایش]
زیرساختها[ویرایش]
در سال ۱۳۲۸ کارخانه برق ساوه با مشارکت عدهای سهامدار و به صورت خصوصی با خرید دو موتور مولد برق شروع به ساخت و در سال ۱۳۲۹ به بهرهبرداری رسید و سپس در سال ۱۳۴۱ نوسازی و گسترش یافت.[۲۱] در حال حاضر تعداد کل مشترکین برق ساوه و غرقآباد ۱۱۷٬۲۴۴ است.[۲۲]
شبکه لولهکشی آب شهری در ساوه در سال ۱۳۴۲ آغاز و در سال ۱۳۴۳ مورد بهرهبرداری رسیده است[۲۳] و هماکنون در حدود ۵۰٬۰۰۰ مشترک آب دارد، همچنین یک تصفیهخانه با ظرفیت تصفیه ۳۴ هزار متر مکعب فاضلاب در شبانهروز برای دویست هزار نفر در حال ساخت میباشد.[۲۴]
شهر ساوه دارای ۹۵٬۱۲۸ مشترک خط ثابت تلفن (ضریب نفوذ ۳۶٫۷۲٪)، ۲۰۶٬۱۹۰ مشترک تلفن همراه (ضریب نفوذ ۸۰٪) و ۵٬۹۰۰ مشترک اینترنت پرسرعت (ADSL) میباشد.[۲۵] همچنین گازرسانی به این شهر از سال ۱۳۶۵ آغاز و در سال ۱۳۶۷ مورد بهرهبرداری قرار گرفته است، که هماکنون دارای ۵۰۰ کیلومتر شبکهگذاری و ۳۶٬۰۰۰ انشعاب نصب شده است.[۲۶]
شهرداری[ویرایش]
سابقه ایجاد شهرداری در ساوه طبق مدارک مستند به سال ۱۳۳۶ باز میگردد، اما گفتهها حاکی از این است که در سال ۱۳۲۰ در این شهر بلدیه یا شهرداری وجود داشته است.[۲۷]
فضای سبز شهری[ویرایش]
سرانه فضای سبز شهر ساوه برای هر نفر حدود ۱۳ متر مربع است. وسعت فضای سبز ۲٬۶۷۵٬۰۰۰ متر مربع شامل ۶۱ پارک محلهای، ۱۳ پارک اصلی و سایر فضاهای سبز است. میانگین سرانه فضای سبز این شهر با توجه به موقعیت جغرافیایی و اقلیمی از میانگین کشوری بیشتر است.[۲۸]
- پارک طالقانی (پارک شهر)
- پارک ولیعصر
- پارک جنگلی
اقتصاد و صنعت[ویرایش]
شهر صنعتی کاوه در ۱۰ کیلومتری شهر ساوه، بزرگترین شهر صنعتی کشور و یکی از قطبهای مهم صنعت در ایران به حساب میآید. شهر صنعتی کاوه در سال ۱۳۵۲ در شمال شرقی شهر ساوه ایجاد شدهاست که هم اکنون در مساحتی بالغ بر ۳۰۰۰ هکتار و با بیش از ۵۰۰ واحد کارخانه تولیدی مشغول به فعالیت است.[۲۹]
ترابری[ویرایش]
- مسیرهای ارتباطی
- آزادراه ۵ (ساوه - تهران)
- آزادراه ۵ - (ساوه - سلفچگان - اراک)
- آزادراه ۶ (ساوه-همدان)
- جاده ۶۵ (ساوه - تهران)
- جاده ۶۵ (ساوه - اراک) (ساوه - قم)
- جاده ۴۸ (ساوه - همدان)
فاصلهٔ شهر ساوه با برخی از مناطق پر رفتوآمد:[۳۰]
شهر مقصد | فاصله(KM) |
---|---|
تهران | ۱۱۲ |
قم | ۷۰ |
همدان | ۲۰۰ |
دلیجان | ۱۲۰ |
اراک | ۱۵۲[۳۱] |
- پایانه مسافربری
پایانه مسافربری بین شهری ساوه در ورودی شهر ساوه قرار دارد. در این پایانه خطوط مختلف تاکسی، مینی بوس و اتوبوس قرار دارند. بیشترین میزان حمل و نقل مسافرین، بین این پایانه و پایانه مسافربری غرب تهران انجام میگیرد.
- راهآهن
با اجرای راهآهن تهران-همدان، شهر ساوه نیز به شبکه ریلی کشور متصل میشود.[۳۲]
- تاکسیرانی
شهر ساوه در سال ۱۳۹۱ دارای ۸۰۰ دستگاه تاکسی بوده است که روزانه ۹۰ هزار مسافر را در ۱۸ مسیر جابهجا کرده است.[۳۳]
- اتوبوسرانی
سازمان اتوبوسرانی ساوه در سال ۱۳۷۷ با تصویب در وزارت کشور تأسیس شده و به صورت رسمی در ۱ فروردین ۱۳۷۹ آغاز به کار کرده است.[۳۴] اتوبوسرانی ساوه دارای ۱۸ خط و ۸۴ اتوبوس فعال است که روزانه ۸۰ هزار مسافر را جابهجا میکند.[۳۵]
خدمات عمومی[ویرایش]
- مراکز درمانی
- بیمارستان شهید مدرس
- بیمارستان شهید چمران
- بیمارستان فاطمه زهرا
- بیمارستان زنان و زایمان ۱۷ شهریور
- آتشنشانی
آموزش[ویرایش]
- آموزش عالی
ساوه دارای ۱۲ مرکز آموزش عالی میباشد که دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه در ۲۵ بهمن ۱۳۶۶[۳۶] و دانشگاه پیام نور واحد ساوه در ۱۳۶۹ تأسیس شده است و مجموعاً دارای ۱۸ هزار دانشجو میباشند.[۳۷]
- دانشکده علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ساوه
- دانشگاه پیام نور واحد ساوه
- مؤسسه آموزش عالی رضویه ساوه
- مؤسسه آموزش عالی انرژی ساوه
- مؤسسه آموزش عالی دانشستان ساوه
- مؤسسه آموزش عالی فن و دانش ساوه
- مؤسسه آموزش عالی فخر رازی ساوه
- مؤسسه آموزش عالی ناصر خسرو ساوه
- دانشکده غیر انتفاعی اصول الدین ساوه
- دانشکده فنیوحرفهای پسران ساوه
- مرکز آموزش عالی علمی کابردی جهاد دانشگاهی ساوه
- مرکز آموزش علمی کاربردی شهرداری ساوه
- مرکز آموزش علمی کاربردی بهزیستی ساوه
- مرکز آموزش علمی کاربردی گروه صنعتی صفا
- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه
- آموزشکده سما واحد ساوه
- مدارس علوم دینی
- حوزه علمیه ولیعصر (عج)
- حوزه علمیه امام صادق (ع)
- حوزه علمیه زنان فاطمه الزهرا (س)
جاذبههای گردشگری، تاریخی و مذهبی و رهاورد[ویرایش]
- تاریخی
نظر به اینکه ساوه یکی از شهرستانهای باستانی ایران زمین است لذا آثار باستانی آن نسبتاً زیاد میبوده تا اینکه در حمله مغول و بعد به دست سپاهیان تیمور لنگ اکثر آنها منهدم گردید.
- بازار ساوه - قدمت تاریخی دوره صفویه
- مسجد جامع ساوه - قدمت تاریخی دوره سلجوقی
- مناره مسجد جامع - قدمت تاریخی ۵۰۴ ه. ق
- مناره مسجد میدان - سدهٔ ۵ ه. ق
- مسجد سرخ یا انقلاب - قدمت تاریخی۴۵۳ ه. ق
- مسجد بازار ساوه - قدمت تاریخی دوره زندیه
- گنبد چهارسوق - قدمت تاریخی دوره صفویه
- قلعه دختر یا قیزقلعه - قدمت تاریخی دوران ساسانیان
- کاروانسرای آوه - قدمت تاریخی دوره صفویه
- امامزاده سید اسحاق - (از نوادگان موسی کاظم- با سه واسطه) - قدمت تاریخی ۶۷۶ ه. ق[۳۸]
- مذهبی
- امامزاده سید ابو رضا
- امامزاده عبدالله ابن موسی الکاظم
- امامزاده اسحاق ابن موسی الکاظم
- امامزاده سید حسین ابن موسی الکاظم
- امامزاده سید بشیر ابن موسی الکاظم
- امامزاده سید علیاصغر
- مراکز تفریحی
- دریاچه مصنوعی ساوه
- بام ساوه
- رهآوردها
- هتلها
- هتل صدرا
- هتل کاوه
رسانه ها[ویرایش]
- نشریهها
از جمله نشریات محلی ساوه میتوان به دو هفتهنامه پیام اندیشه، گلهای ساوه، آرمان جوان، یاقوت سرخ، صبح ساوه، سیمانگار و ماهنامههای عهد جاوید و سیمای ساوه اشاره نمود.[۴۱] همچنین دو هفتهنامه مدینه گفتگو یکی از نشریات شهرستان ساوه و استان مرکزی بود که در تیر ماه ۱۳۸۹ توقیف شدهاست.[۴۲][۴۳]
فرهنگ بومی[ویرایش]
- صنایع دستی
هنر صنایع دستی در شهر ساوه دارای قدمت زیادی است. وجود تکههای سقالینه کشف شده در اطراف تپه باستانی آوه شاهدی بر این مدعاست. همچنین گلیم ساوه یکی از آثار مشهور کشور است که از دوره صفوی در این شهر رواج داشته است.
- سفالگری
در زمان سلجوقیان، ساوه یکی از مراکز مهم سفالگری بود که هر چند نمیتوانست با ‹‹ری›› در این زمنیه رقابت کند ولی به هر طریق از اهمیت فراوانی برخور دار بود. پس از حملة مغول، ‹‹ری›› از فعالیت باز ایستاد لکن ساوه همچنان به خلق آثار گرانبهایی در این زمینه ادامه داد. نمونههای زیبائی از سفالینههای ساوه در حفاریها تپههای تاریخی ‹‹ آوه›› بدست آمده که در ‹‹ موزة ایران باستان›› نگاهداری میشود.[۴۴]
- گلیم بافی
در گلیم ساوه استفاده از رنگهای مناسب و طرحهای زیبا دیده میشود و این امر گلیم ساوه را در سطح استان مطرح ساخته است. روستای «نورعلی بیگ» در بخش مرکزی شهرستان ساوه از جمله روستاهایی است که بافت گلیم در آن مشهود است. از انواع گلیمها، خورجین، گاله یا به اصطلاح ساوهایها «گووالا» و غیره تهیه میشود. گاله اغلب در کودکشی مورد استفاده قرار میگیرد. «سفره آرد» یا به قول محلیها «اون سفرا» از دیگر دستبافتهای مردم این دیار است. سفره آرد گلیمی ظریف از نخ پنبه است و معمولاً در نانپزی مورد استفاده قرار میگیرد.[۴۵]
- قالی بافی
- رودوزیهای سنتی
- منبت
- قلمزنی
- غذاها و شیرینیها
از جمله شیرینیهای سنتی شهر ساوه میتوان به نان ماستی (نون ماستی یا نون قندی) و چوکه اشاره کرد.[۴۶]
اماکن[ویرایش]
- موزهها
موزه مردمشناسی چهارسوق که از آثار به جای مانده دوران صفویه است در تاریخ ۲۸ مرداد ۱۳۸۶ به مناسب روز جهانی صنایع دستی به عنوان موزه مردم شناسی شهرستان ساوه مورد بهرهبرداری قرار گرفته است، در این موزه اشیای همچون کتب خطی و دستنویس، انواع قفلهای قدیمی، ظروف مسی و سفالی، سکه و اسناد خطی، سنگ قبرهایی مربوط به دوره قاجار به نمایش در آمده است.[۴۷][۴۸]
- سینما
در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۹۴ سینما شهر ساوه در سالن سلمان ساوجی که متعلق به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ساوه میباشد با اکران فیلم محمد رسولالله افتتاح شده است، پیش از این در سال ۱۳۷۴ سینما هلال احمر و پس از آن سینمایی که در محل فعلی سالن چمران که وجود داشته فعالیت آن متوقف شده بود.[۴۹] ظرفیت این سینما ۴۵۰ نفر است.[۵۰]
- کتابخانهها
- کتابخانه هاشمی نژاد
- کتابخانه سلمان ساوجی
- کتابخانه علامه عسگری
- کتابخانه ولیعصر
مردم[ویرایش]
- زبان
زبان مردم ساوه فارسی است و به لهجه ساوهای صحبت میکنند.[۵۱][۵۲][۵۳]
- مشاهیر
- سلمان ساوجی: وی از شاعران و غزلسرایان قرن هشتم قمری و هم عصر حافظ بودهاست.
- علی سعیدی: وی از شاعران معاصر می باشد. دیوان شعر وی مشتمل بر غزلیات، قصائد، تضمینات و مخمسات می باشد.
- تیلیم خان: شاعر ترکزبان قرن ۱۲ خورشیدی
- ابوسعد آوی: شاعر، تاریخنگار، دانشمند و یکی از وزیران طبرستان
- ابوطاهر خاتونی: از شاعران دوران ملکشاه سلجوقی سلجوقی
- ابوالفرج ساوجی: از نویسندگان و کُتاب آل بویه
- افضلالدین ساوی: شاعر و فیلسوف قرن ششم قمری.
- بهاءالدین ساوجی: از شاعران قرن هشتم قمری
- فرخنده ساوجی: از شاعران قرن سیزدهم قمری
- حسین بن روح نوبختی: سومین نایب خاص (سفیر) حجت بن حسن در دوران غیبت صغری و یکی از اهالی روستاهای آوه در نزدیکی شهر ساوه.
- سید مرتضی عسکری پژوهشگر تاریخ اسلام و حدیثشناس و روحانی شیعه.
- علامه تاجالدین آوی: از علما و فقههای مشهور شیعه در زمان ایلخانیان (قرن هفتم و هشتم قمری)
- ملا صالح ساوجی: از علما دوران سلطان حسین صفوی (قرن دوازدهم قمری) است.
- ابن سهلان ساوجی: فیلسوف و منطقدان
- احمد غلامی: نویسنده و روزنامهنگار معاصر
- یوسف عادل شاه ساوی: مؤسس سلسله عادلشاهیان
- شیخ جمالالدین ساوجی: مؤسس قلندریان فرقهای از صوفیه.
- سعدالدین ساوجی: از سیاستمداران و دولتمردان دوران ایلخانیان
- عمادالدین ساوجی: دانشمند و وزیر خوارزمشاهیان
- ابونصر آوی: شاعرو یکی از وزیران طبرستان
- حبیبالله ساوجی: از نقاشان زمان شاه عباس
- سید احمدخان ساوهای: خواننده دوران قاجار
- ابوالفضل جلیلی: کارگردان و فیلمنامهنویس سینما
- محسن محسنینسب: کارگردان و فیلمنامهنویس سینما
- اتباع خارجی
شهر ساوه به دلیل جاذبههای صنعتی و کشاورزی و نزدیکی به پایتخت ایران یکی از مناطق جذب اتباع خارجی بهخصوص مهاجرین کشور افغانستان است، بهطوری بیش از ۲۰ هزار افغانستانی در شهرستان و شهر ساوه زندگی میکنند و در شغلهای سخت مشغول بهکار هستند.[۵۴]
همچنین در نزدیکی این شهر اردوگاه پناهندگان افغانی موسوم به مهمانشهر شهید ناصری وجود دارد که تاریخ ساخت آن به سال ۱۳۶۷ برمیگردد و براساس آمار رسمی فروردین ماه ۱۳۹۱، ۴۹۷۴ نفر پناهنده دارد.[۵۵][۵۶]
ورزش[ویرایش]
شهر ساوه در دورههای مختلف تیمهای ورزشی مانند باشگاههای باشگاه فوتسال شنسا ساوه و باشگاه فوتسال شهرداری ساوه[۵۷] در لیگ برتر فوتسال ایران داشتهاست. باشگاه شنسا ساوه قهرمان نخستین دوره جام باشگاههای آسیا در سال ۱۳۸۴،[۵۸] مسابقات بینالمللی پرتغال موسوم به جام جهانی کوچک در سال ۱۳۸۶[۵۹] و قهرمان لیگ برتر فوتسال ایران در سال ۱۳۸۵ شدهاست.[۶۰] همچنین باشگاه فوتبال شهر صنعتی کاوه که وابسته به شهر صنعتی کاوه در نزدیکی ساوهاست در لیگ دسته اول ایران به عنوان نماینده شهر تهران شرکت میکند.[۶۱][۶۲]
- مجموعههای ورزشی
- مجموعه ورزشی چمران
- مجموعه ورزشی هلال احمر
- مجموعه ورزشی تختی
- مجموعه ورزشی کوثر
- سالن فجر ساوه
- باشگاه تیراندازی شهرداری ساوه[۶۳]
نگارخانه[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامه ریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران)، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بازبینیشده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ «کامران جوادی شهردار ساوه شد». ایسنا، ۲۵ شهریور ۱۳۹۲. بازبینیشده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «Sāveh». World Gazetteer. بازبینیشده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۲.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ «پیشینه». وبگاه شهرداری ساوه. بازبینیشده در ۱۹ ژانویه.
- ↑ «موقعیت جغرافیایی ساوه». پورتال شهرداری. بازبینیشده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۲.
- ↑ مهرالزمان نوبان. نام مکانهای جغرافیایی در بستر زمان. چاپ اول. تهران: انتشارات ما، ۱۳۷۶. ۲۹۰. شابک ۹۶۴-۶۴۹۷-۰۰-۴.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ «وجه تسمیه نام ساوه». پورتال شهرداری. بازبینیشده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۲.
- ↑ لغت نامه دهخدا
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ «آشنایی با استان مرکزی». همشهری آنلاین، ۱۳ مرداد ۱۳۸۶. بازبینیشده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۲.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ مرکز بازرگانی خارجی استان مرکزی
- ↑ http://www.cgie.org.ir/fa/news/141839
- ↑ «رساله در تاریخ ساوه در دورهٔ قاجاریه/ از مؤلفی ناشناخته؛ به کوشش یوسف بیگباباپور». وبگاه کتابخانه مجلس شورای اسلامی ایران. بازبینیشده در ۲۸ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «شهرستان ساوه». پایگاه اطلاع رسانی حوزه هنری استان مرکزی. بازبینیشده در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ «شهرستان ساوه». اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی. بازبینیشده در ۱۲اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ «آب و هوای شهرهای استان مرکزی». اداره کل هواشناسی استان مرکزی. بایگانیشده از نسخهٔ اصلی در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۲. بازبینیشده در ۲۰مهر۱۳۹۱.
- ↑ «آمار و اطلاعات ایستگاههای هواشناسی کشور- ساوه». سازمان هواشناسی کشور. بازبینیشده در 12 اردیبهشت 1392.
- ↑ «تدوین سند مقاومت ساختمانی برای شهرهای استان مرکزی ضروری است». صدای اراک، ۲۶ دی ۱۳۹۱. بازبینیشده در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ %D8%A7%D8%B7%D9%84%D8%A7%D8%B9%D8%A7%D8%AA. %D8%B4%D8%B1%D8%AD. %DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%84. %D8%8C. %D8%B5%D9%81%D8%AD%D9%87.html «گزارش ملی تحقیقات زلزله کشور». کمیته زلزله شورای پژوهشهای علمی کشور، فروردین ۱۳۷۵. بازبینیشده در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». مرکز آمار ایران، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بایگانیشده از نسخهٔ اصلی در ۰۲ ژانویه ۲۰۱۴. بازبینیشده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «شهرستان ساوه». وبگاه دادگستری کل استان مرکزی. بازبینیشده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ نعمتی، احمد. ساوه شهر باستانی. انشارات اعلاء، ۱۳۸۳. ۲۵۴–۲۵۸. شابک ۵–۰-۹۵۴۲۲–۹-۶۴.
- ↑ «احداث بیش از ۳۳ کیلومتر شبکه برق در شهرستان ساوه و غرقآباد». ایسنا، ۲۱ آبان ۱۳۹۱. بازبینیشده در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ نعمتی، احمد. ساوه شهر باستانی. انشارات اعلاء، ۱۳۸۳. ۱۹۶. شابک ۵–۰-۹۵۴۲۲–۹-۶۴.
- ↑ «حفر و تجهیز ۹ حلقه چاه آب طی ۶ ماهه نخست سال جاری». خبرگزاری فارس، ۱۲ آبان ۱۳۹۲. بازبینیشده در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «نزدیک به ۸۰ درصد مردم ساوه تلفن همراه دارند». ایسنا، ۷ بهمن ۱۳۹۲. بازبینیشده در ۳۰ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «اداره گاز ناحیه ساوه». وبگاه شرکت گاز استان مرکزی. بازبینیشده در ۳۰ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «تاریخچه شهرداری ساوه». شهرداری ساوه. بازبینیشده در ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ «مدیرعامل سازمان پارکها و فضای سبز شهرداری ساوه: افزایش سرانه فضای سبز از اولویتهای کاری این مجموعه است». وبگاه خبرگزاری دانشجویان ایران، 12 اسفند 1391. بازبینیشده در 5 بهمن 1392.
- ↑ شهر صنعتی کاوه
- ↑ «دربارهٔ شهر ساوه». وبگاه دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه. بازبینیشده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «فاصله مرکز شهرستان اراک تا شهرستانهای تابعه». پایگاه اطلاعرسانی شهرهای استان مرکزی. بازبینیشده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «پیشرفت 10 درصدی راه آهن تهران –همدان –سنندج». باشگاه خبرنگاران، ۵ شهریور ۱۳۹۲. بازبینیشده در ۱ فوریه ۲۰۱۴.
- ↑ «مدیرعامل سازمان تاکسیرانی ساوه تغییر کرد». ایسنا، ۳ دی ۱۳۹۱. بازبینیشده در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «۳۰ دستگاه اتوبوس به ناوگان حمل ونقل درون شهری ساوه اضافه شد». وبگاه روزنامه مردمسالاری، ۱۱ مرداد ۱۳۸۹. بازبینیشده در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «روزانه بیش از 80 هزار مسافر توسط اتوبوسهای درونشهری ساوه جابجا میشوند». ایسنا، ۸ خرداد ۱۳۹۱. بازبینیشده در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «تاریخچه دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه». وبگاه دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه. بازبینیشده در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «موقعیت اجتماعی». وبگاه اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان ساوه. بازبینیشده در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ اقتباس از نشریه سیمای طلایی ساوه تک شماره ۱۳۸۱ و چاپ شده در نقشه راهنمای شهر ساوه چاپ مؤسسه جغرافیائی و کارتو گرافی سحاب
- ↑ «ارزآوری 14 میلیون یورویی انار ساوه». ایسنا، ۱۰ آذر ۱۳۹۲. بازبینیشده در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ ««طالبی ساوه» به نام این شهر، به کام دیگران». ایسنا، ۳۰ خرداد ۱۳۹۱. بازبینیشده در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «نشریات». اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان ساوه. بازبینیشده در ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۲.
- ↑ «یک نشریه توقیف شد و سه نشریه تذکر گرفتند». دویچه وله، ۷ ژوئیه ۲۰۱۰. بازبینیشده در ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۱.
- ↑ «هفتهنامه “مدینه گفتگو ” استان مرکزی توقیف شد». مرکزی دیلی، ۱۵ تیر ۱۳۸۹. بازبینیشده در ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۱.
- ↑ سفالگری در ساوه | محمدعلی احمدیان
- ↑ اطلاعات گردشگری ایران | صنایع دستی استان مرکزی
- ↑ رحمدل، سیمای میراث فرهنگی استان مرکزی، ۹۰.
- ↑ «گنبد چهار سوق ساوه جلوهای از هنر معماری و زیبایی ایرانیان». باشگاه خبرنگاران، ۱۱ فروردین ۱۳۹۱. بازبینیشده در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «آشنایی با موزهٔ چهار سوق ساوه». وبگاه موزه علوم و فناوری جمهوری اسلامی ایران، ۱۶ تیر ۱۳۹۲. بازبینیشده در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «پس از ۲۰ سال دربهای سینمای ساوه به روی مردم گشوده شد». ایسنا، ۳۱ شهریور ۱۳۹۴. بازبینیشده در ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶.
- ↑ روزهای خوب سینمای ساوه ایسنا
- ↑ شهرستان ساوه وبگاه صدا و سیمای استان مرکزی
- ↑ معرفی استان مرکزی وبگاه حوزه هنری استان مرکزی
- ↑ زبان و گویش مردم استان مرکزی اطلس فرهنگی ایران
- ↑ «وجود ۲۰ هزار افغانی در ساوه؛ فرصت یا تهدید». ایسنا، ۴ مرداد ۱۳۹۱. بازبینیشده در ۲۸ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «افغانستان کوچک در سرزمین یاقوتهای سرخ». همشهری آنلاین، ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۱. بازبینیشده در ۲۸ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «سکونت ۵ هزار پناهنده و افاغنه در اردوگاه ساوه». پایگاه خبری - تحلیلی قدس آنلاین، ۱ بهمن ۱۳۹۲. بازبینیشده در ۲۸ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ «شهرداری ساوه به لیگ برتر فوتسال ایران صعود کرد». ورزش ۳، ۱۸ اسفند ۱۳۸۹. بازبینیشده در ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۱.
- ↑ «تیم فوتسال شنسا قهرمان جام باشگاههای آسیا شد». فارس نیوز، ۱۲ اسفند ۱۳۸۴. بازبینیشده در ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۱.
- ↑ «شن سا قهرمان جام جهانی کوچک شد». فارس نیوز، ۱۸ تیر ۱۳۸۶. بازبینیشده در ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۱.
- ↑ «تیم فوتسال شنسا باز هم پیروز شد». فارس نیوز، ۴ اسفند ۱۳۸۵. بازبینیشده در ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۱.
- ↑ «پرسپولیس به سختی از سد تیم گمنام شهر صنعتی کاوه گذشت / کاوه قدر دفاع بی آزار پرسپولیس را ندانست». مهر نیوز، ۶ دی ۱۳۸۵. بازبینیشده در ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۱.
- ↑ «فرهاد کاظمی سرمربی کاوه تهران شد». وبگاه گل، ۱۱ فوریه ۲۰۱۱. بازبینیشده در ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۱.
- ↑ «برای اولین بار در استان مرکزی؛ دوره مربیگری تیراندازی اهداف پروازی در ساوه برگزار شد». ایسنا، ۲۹ آذر ۱۳۹۱. بازبینیشده در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۴.
پیوند به بیرون[ویرایش]
ویکیسفر یک راهنمای سفر برای ساوه دارد. |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ساوه موجود است. |
|
|
|