زبان برمه‌ای
زبان برمه‌ای زبان رسمی برمه است. همچنین این زبان از سوی حکومت این کشور رسماً با نام میانمار شناخته می‌شود. اما اغلب همان نام برمه‌ای را به کار می‌برند. برمه‌ای زبان بومی نژاد بامار (برمه‌ای) و دیگر زیرشاخه‌های نژادی وابسته است. در برمه ۳۲ میلیون نفر به‌عنوان زبان نخست و اقلیت‌های نژادی به‌عنوان زبان دوم به این زبان سخن می‌گویند. این زبان در خارج از برمه کاربرد ندارد.
برمه‌ای جزو دسته زبان‌های تبتی-برمه‌ای از زیرشاخه‌های خانواده زبان‌های چینی-تبتی است. برمه‌ای یک زبان نواخت‌بر و منفرد است. این زبان از خط برمه‌ای استفاده می‌کند که از خط زبان مون مشتق شده که از خط برهمایی ریشه گرفته است.
زبان گفتاری و زبان نوشتاری[ویرایش]
برمه‌ای به دو دسته رده‌بندی می‌شود. یکی شکل رسمی است که در کارهای ادبی، انتشارات رسمی، برنامه‌های رادیویی و سخنرانی‌های رسمی به‌کار می‌رود. دیگری شکل گفتاری است که در گفتگوهای روزانه کاربرد دارد.
واژگان[ویرایش]
بخش عمده‌ای از واژگان برمه‌ای به خانواده زبان‌های تبتی-برمه‌ای تعلق دارد. با این وجود زبان برمه‌ای از زبان‌های پالی، انگلیسی و مون و در اندازه‌ای کمتر از زبان‌های چینی، سانسکریت و هندی تاثیر پذیرفته است.
- وامواژههای پالی بیشتر مربوط به مذهب، حکومت، هنر و دانش هستند.
- وامواژههای انگلیسی بیشتر به فناوری، واحدهای سنجش و نهادهای نوین مربوط می‌شوند.
- زبان مون تاثیر زیادی در برمه‌ای داشته است و بسیاری از وامواژههای این زبان از زبان برمه‌ای قابل جداسازی نیستند.
- وامواژههای سانسکریت، چینی و هندی به تعداد کمتری در برمه‌ای دیده می‌شوند.
تاثیر زبان فارسی[ویرایش]
از قرن شانزدهم میلادی که زبان فارسی، زبان رایج اهالی غرب برمه (آراکان) بود، بر زبان برمه‌ای نیز تأثیر گذاشت. امروزه نیز واژه‌های فارسی زیادی به‌ویژه اصطلاحات دریانوردی مانند بندر، شاه‌بندر، ناخدا در این زبان یافت می‌شوند[۱].
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ایرانیان در میانمار (سفارت جمهوری اسلامی ایران - بانکوک)
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Burmese language»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۱۴ ژوئن ۲۰۰۸).
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ زبان برمه‌ای موجود است. |
