قوالی

موسیقی قَوّالی یکی از شاخه‌های موسیقی عرفانی است که بیشتر در کشور پاکستان رواج دارد. قوالی که آمیخته با عبادت است، همواره مورد اعتراض گروه‌های افراط‌گرای اسلامی بوده‌است.

ریشه موسیقی قوالی به ۶ سده پیش باز می‌گردد. زمانی که نوادگان تیمور لنگ بنا به وصیت پدربزرگانشان سعی به گردهمایی ِ هنرمندان و اهل ادب در دهلی، آگرا و لاهور نموده و دوران طلایی ِ شکوفایی ِ ادبیات، معماری و موسیقی را از بهترین عوامل فرهنگی ِ ایران و هند پایه گذاری کردند. علی بن عثمان هجویری پایه گذار صوفی‌گری در هندوستان، معین‌الدین چشتی و پیروان ِ او به هنگام همایش، اشعار مولایان ِ خود را بصورت سروده‌هایی اجرا می‌نمودند که به قوال شهرت یافت. قوال که به عوامل ِ ادبی و موسیقی غنی شده بود در نهایت گسترده‌ترین سبک موسیقی سنتی در هندوستان و پاکستان گردید.

درخشانترین ستاره در موسیقی قوالی نصرت فاتح علی خان بود. فاتح علی در تمام ترانه‌های عرفانی‌اش روی دو موضوع مذهب و خدا تمرکز می‌کرد او خدا، پیامبر اسلام و همه پرهیزگاران را می‌ستود و از آنها الهام می‌گرفت ھمزمان با نصرت، عزیز میا چھرہ شاخص دیگر قوالی بود۔ و با داشتن فوق لیسانس در فارسی و اردو و عربی شعر ھم می سرود و بھترین اشعار را استفادہ می‌کرد۔

منابع

• ماهنامه اینترنتی ماندگار، در صفحه اصلی آن وب‌گاه آمده: «استفاده از مطالب این سایت با ذکر نام و آدرس سایت فقط در سایت‌های اینترنتی مجاز است.»