نسبی‌گرایی اخلاقی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

نسبی گرایی نسبى گرايان اخلاقي معتقدند كه هيچ حكم اخلاقي ثابت و تغييرناپذيري وجود ندارد و از اين جهت وابسته به ميل و سليقه افراد يا قراردادهاى خود آنها است. يكي از ادله نسبي گرايان اخلاقي تمسك به اختلاف ارزش هاي اخلاقي افراد و جوامع مختلف است؛ مثلا در جوامعي اجساد مردگان را مي سوزانند و آن را کار خوبي مي دانند ولي برخي جوامع اين نوع رفتار با اجساد مردگان را بسيار بد و نادرست مي دانند. نسبي گرايان اين تنوع موجود در ارزش هاي خوب و بد جوامع را دليل بر نسبي بودن احكام اخلاقي مي دانند و معتقدند كه خوبي و بدي و درستي و نادرستي و بايدها و نبايدهاي اخلاقي تماما به سليقه هاي فردي و گروهي وابسته است و هيچ بنيان واقعي و ثابتي ندارد. يكي ديگر از ادله نسبي گرايان اخلاقي اين است كه :‌ گزاره هاي اخلاقي از نوع گزاره هاي انشايي اند كه در اين صورت هيچ خبري از واقعيتي نمي دهند و تنها بيانگر خواست افراد و گروه هاي جوامع مختلف هستند. اين که چيزي خوب يا بد به حساب مي آيد تنها بستگي به نوع نگرش ها، اميال و احساسات و سلايق شخصي يا گروهي دارد. در اين صورت خوبي و بدي و بايد و نبايد اخلاقي اموري ذهني،‌ احساسي و شخصي يا قرار دادي است و از اين جهت کاملا اموري نسبي مي باشند.


منابع[ویرایش]

تاریخ فلسفه، آنتونی گاتلیب، لیلا سازگار، نشر ققنوس، ۱۳۸۳ ///نسبی‌گرایی در دیکشنری فلسفی. نیکلا آبایانو . تورین 1971

پیوند به بیرون[ویرایش]