کارکردگرایی ساختاری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برای دیگر کاربردها، کارکردگرایی را ببینید.
| انسان‌شناسی |
|---|
 |
| رشته‌ها |
| زیررشته‌های اجتماعی و انسان‌شناسی فرهنگی |
| زیررشته‌های باستان‌شناسی و انسان‌شناسی زیستی |
| چهارچوب تحقیقات |
| نظریه‌های کلیدی |
| مفاهیم کلیدی |
| مقاله‌های مرتبط |
|
فهرست‌ها
|
کارکردگرایی یکی از رویکردهای نظری مطرح در جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی است که در کنار رویکردهای دیگری مانند ساخت‌گرایی، کنش متقابل نمادین و مارکسیسم قرار می‌گیرد.
تاریخچه[ویرایش]
تفکر کارکردگرایانه، در اصل به وسیله اگوست کنت که آن را در رابطه نزدیک با دیدگاه کلی جامعه‌شناسی خود می‌دید، معمول گردید. امیل دورکهایم نیز تحلیل کارکردی را به عنوان بخش اساسی از وظایف نظریه‌پردازی و پژوهش جامعه‌شناختی تلقی می‌کرد. اما، ظهور کارکردگرایی در شکل امروزی آن به شدت از مطالعات مردم‌شناسان تأثیر پذیرفت.
منابع[ویرایش]
- گیدنز، آنتونی (۱۳۷۶)، «جامعه‌شناسی»، ترجمه منوچهر صبوری، تهران: نشر نی
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون جامعه‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
