انقلاب صنعتی دوم که همچنین با نام انقلاب فناوری نیز شناخته می شود[۱]، مرحله ای از انقلاب صنعتی است که از نیمه دوم سده نوزدهم تا جنگ جهانی اول را شامل می شود. شروع این انقلاب صنعتی از زمانی حدود تولید فولاد بسمر در دهه ۱۸۶۰ و اوج آن در تجهیز کارخانجات به برق، تولید انبوه و خط تولید در نظر گرفته می شود. انقلاب صنعتی دوم با توسعه خط آهن، تولید آهن و فولاد در مقیاس انبوه، کاربرد گسترده ماشین آلات در تولید کارخانه ای، افزایش شدید استفاده از نیروی بخار و ارتباطات الکتریکی مشخص می گردد. این انقلاب صنعتی با توسعه صنعتی سریع در ابتدا در امپراتوری بریتانیا، آلمان و ایالات متحده امریکا و همچنین در فرانسه، کشورهای کم ارتفاع (بلژیک و هلند) و ژاپن همراه بود.
