میانگین حسابی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
در دانش آمار میانگین حسابی یا متوسط حسابی (به انگلیسی: Arithmetic mean) نوعی سنجش گرایش به مرکز است، و عبارت است از مجموع مقادیر موجود در یک مجموعه دادهها تقسیم بر تعداد آنها.
به زبان سادهتر MD = (a1+a2+a3+a4)/4
جستار وابسته[ویرایش]
|