خط سینی
خط سینی یا صینی به نوعی از خوشنویسی اسلامی که در چین مرسوم است گفته میشود. گاهی نیز «خوشنویسی چینی-اسلامی» گفته میشود که منظور تغییر در ضخامت و باریکی خط است. این خط معمولاً در مساجد شرق چین بهکار میرود. از معروفترین خوشنویسان این خط، نور دین می گوانگجیانگ است.
ویژگیها[ویرایش]
خوشنویسی |
اسلام در چین 中国伊斯兰教 |
مسجدها |
مسجد جامع شیآن · مسجد هواشنگ · مسجد نیوجی · مسجد عیدگاه کاشغر |
فرهنگ و هنر |
خط صینی · آشپزی چینی اسلامی |
شخصیتها |
چنگ هه · یوسفما دشین · لیو شی · حاجی نور |
در این خط، معمولاً واژگان بهصورت خمیده و گرد با جریان نوشته میشوند و کلفتی و نازکی را برای زیباتر کردن آنها بهکار میبرند. از این خوشنویسی در نوشتن نام مساجد در ورودی اصلی مساجد استفاده میکنند. برای نحوهٔ نوشتن و ویژگیهای آن تاکنون ساختاری رسمی بیان نشدهاست. میتوان آغاز شکلگیری آن را به دورههایی نسبت داد که خط ثلث بهدست ایلخانان مغول در ایران و آسیای مرکزی استفاده میشد (قرن چهاردهم میلادی).[۱]
نگارخانه[ویرایش]
-
نامهای الله به عربی و با خط سینی؛ ظاهرِ نوشتهها بسیار به خوشنویسی چینی شباهت دارد، بهطوریکه با زبان چینی اشتباه گرفته میشود. نوشتهشده بهدست حاجی نور دین.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «خوشنویسی اسلامی در چین». The Australian National University. China Heritage Newsletter، ۵ مارس ۲۰۰۶. بازبینیشده در ۳ بهمن ۱۳۹۱.
منابع[ویرایش]
مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Sini_(script)»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۳ بهمن ۱۳۹۱).
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
|
این یک مقالهٔ خرد پیرامون خط و تایپوگرافی است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |