موگویی

موگویی، یا طایفه موگویی، در میان بختیاریان به موگهی مشهور هستند. این طایفه یا باب، از شاخه چهارلنگ، ایل بختیاری می‌باشد.

براساس تقسیم بندی ایل بختیاری، به دو شاخه هفت لنگ و چهارلنگ تقسیم می‌شود. شاخه چهارلنگ از ۵ باب تشکیل شده، که موگویی یکی از این پنج باب می‌باشد.

تقسیمات

باب موگویی، از طایفه‌های زیر تشکیل شده‌است:

1. کیماس
2. شیخ سعید
3. شیرازی
4. شمسی
5. دیویسی
6. شیاس
7. مهدور ،میر مهدور
8. محمدوند
9. حونه خویی
10. هلیلی
11. سرلک چیوایی
12. حسامی(حصومی)
13. جعفری
14. افراسیابی
15. طاهری
    1. سوادکوهی

محل زندگی

طایفه موگویی نیز مانند بقیه طوایف ایل بختیاری، در گذشته به ییلاق و قشلاق می پرداخته. ییلاق این طایفه در بخشی از ایذه و همچنین بخشی از چهارمحال و بختیاری می‌باشد. بخش‌هایی از این استان، شامل دهستان موگویی، میان کوه موگویی، پشتکوه موگویی و پیشکوه موگویی در گذشته، کاملاً به این طایفه تعلق داشته‌است.

قشلاق این طایفه، در مناطقی از خوزستان، شامل ایذه، باغملک، دزفول و الیگودرز می‌باشد.

میان کوه موگویی

میان کوه موگویی، دهستانی است از توابع بخش مرکزی شهرستان کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری. براساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۳٬۷۸۱ نفر (۶۲۴ خانوار) بوده‌است.

دهستان موگویی

دهستان موگویی از توابع بخش مرکزی شهرستان کوهرنگ در شمال‌غرب استان چهارمحال و بختیاری و در نزدیکی مرز این استان، با استان لرستان قرار دارد و شامل ۱۵ روستا با ۴۵۰۰ نفر جمعیت است. این دهستان دارای ۷۵۰ خانوار است.

دهستان پیشکوه موگویی

دهستان پیشکوه موگویی از توابع بخش مرکزی شهرستان فریدون‌شهر در جنوب غربی استان اصفهان و قسمتی از مرز مشترک استان های اصفهان و لرستان محسوب میشود.مرکز این دهستان «اسلام آباد موگویی» نام دارد و اکثریت افراد ساکن در این روستا از طایفه « خواجه و مهدور و دویستی و حسامی وشیرازی و کیماسی» هستند.

جستارهای وابسته

• چهارلنگ

منابع

• حسین ابراهیمی ناغانی. «اسامی طوایف و شعب ایل بختیاری». وب‌گاه انسان‌شناسی و فرهنگ، ۲ اسفند ۱۳۸۸. 
• امان، دیتر. " تاریخ شفاهی کلانتران موگوئی بختیاری ها"
• عکاشه، اسکندرخان؛ تاریخ ایل بختیاری، تهران، انتشارات فرهنگسرا، چاپ اول، ۱۳۶۵