دهگلان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
دهگلان
دیولان
کشور  ایران
استان کردستان
شهرستان دهگلان
بخش مرکزی
نام(های) دیگر دیولان
نام(های) قدیمی چاپارخانه
سال شهرشدن [۱]
مردم
جمعیت ۲۳٬۰۷۴ نفر[۲]
اطلاعات شهری
پیش‌شماره تلفنی ۰۸۷-۳۵۱۲[۴]
تابلوی خوش‌آمد به شهر

دِهگُلان یکی از شهرهای استان کردستان و مرکز شهرستان دهگلان در منطقه لیلاخ واقع شده است. شهر دهگلان در ۴۵ کیلومتری خاور سنندج (در جاده سنندج به همدان) قرار گرفته و ۴۵۳۸۶ نفر جمعیت دارد (برآورد ۱۳۹۰خ).[۵] دشت‌های دهگلان حاصل‌خیز بوده و اکثر مردمان آن کشاورز هستند.

تقسیمات کشوری[ویرایش]

دهگلان در تابستان سال ۱۳۸۶ به شهرستان ارتقاء پیدا کرد و دهستان بلبان‌آباد نیز به بخشداری ارتقاء یافت. دهستان بلبان‌آباد از نظر جمعیت با جمعیتی درحدود ۳۰۰۰ نفر یکی از بزرگ‌ترین دهستان‌های استان کردستان محسوب می‌شود. اسم این شهر از اول (دیولان) بوده و در حال شهروندانش با همین نام شهرشان را به دیگران می‌شناسانند، اسم دهگلان مستعار و جدید می‌باشد. گفتنی است دیولان از ترکیب دو کلمه (دیو) به معنی خدا (دیو یکی از واژه های کهن و قدمت آن به دوران آریاییان می‌رسد)، و (لان) به معنی جایگاه که معنی کلی (دیولان) جایگاه خدا می باشد. این شهرستان از نظر سطح سواد اولین شهرستان استان کردستان است.

صنعت و کشاورزی[ویرایش]

از لحاظ توسعه صنایع نیز متوان به شهرک صنعتی دهگلان که بزرگترین شهرک صنعتی در استان است اشاره کرد. دامپروری نیز در این منطقه به نحوی است که در رده برترین تولیدکننده گان استان قرار گرفته است. تولید محصولات کشاورزی در این منطقه شامل: گندم، جو، ذرت، سیب زمینی، زعفران، چغندر، یونجه و سایر محصولات دیگر است که بخش عمده تولید محصول سیب زمینی است.[نیازمند منبع]

اقلیم و گردشگری[ویرایش]

این شهر دارای زمستان‌های بسیار سرد و تابستان‌های با هوای دلنشین ومعتدل است. مناطق گردشگری نیز شامل سدهای برده رشه و سورال، کوه سلطان سرج، امام زاده شیدا، روستای قادرمرز، روستای باشماق، روستای گزگزاره وسد سنگ سیاه باشماق است.

منابع[ویرایش]

  1. http://portal2.moi.ir/Portal/Home/Default.aspx?CategoryID=8f931308-c67e-4cf4-a5e7-3c1bbb1a6f32
  2. درگاه ملی آمار ایران بازدید در تاریخ ۳۱ آگوست ۲۰۱۰
  3. «فرمانداری دهگلان». بازبینی‌شده در مارس ۲۰۱۰. 
  4. http://tct.ir/?siteid=1&pageid=401&siteid=1
  5. اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: گیتاشناسی، ۱۳۸۳خ، ص۱۵۰.