ملک (سوره)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
تحریم سورهٔ ملک قلم
شمارهٔ کتابت: ۶۷
جزء : ۲۹
نزول
شمارهٔ نزول: ۷۷
محل نزول: مکه
اطلاعات آماری
تعداد آیات: ۳۰
تعداد کلمات: ۳۳۵
تعداد حروف: ۱۳۸۸

سوره مُلک سوره ام۶۷ از قرآن است، ۳۰ آیه دارد و سوره‌ای مکی است. مَلِک به معنی پادشاه، همچنین از نام‌های نیکوی خداوند در اسلام است. در آیه اول این سوره چنین آمده است:

بزرگوار [و خجسته] است آنکه فرمانروایی (مُلک) به دست اوست و او بر هر چیزی تواناست.[۱]

نام‌های دیگر این سوره منجیة (نجات‌دهنده) و واقیة یا مانعة (بازدارندهٔ تلاوت‌کننده از عذاب الهی یا قبر) است. محتوای این سوره پیرامون مبداء، صفات خداوند و آفرینش جهان است و در مورد معاد و مجازات جهنم و تهدید کافران به عذاب سخن می‌گوید. [۲]

منابع[ویرایش]

  1. سوره ملک آیه ۱، ترجمه فولادوند
  2. مکارم شیرازی, ناصر و جمعی از نویسندگان. تفسیر نمونه. ج. 24. دارالکتب الاسلامیه, 1374. ص 311-312سوره ملک، مقدمه 

پیوند به بیرون[ویرایش]