لبابه بنت حارث
لبابه بنت حارث معروف به امّ فضل مادر عبدالله بن عباس و فضل بن عباس است. لبابه همسر عباس بن عبدالمطلب و خواهر میمونه بنت حارث است. ام فضل سومین زنی بود که به اسلام گروید. لبابه دختر حارث بن حزن بن بجیر بن هزم بن رؤیبۀ بن عبد اللّه بن هلال بن عامر بن صعصعۀ بن معاویۀ بن بکر بن هوازن بن منصور بن عکرمۀ بن خصفۀ بن قیس بن عیلان بن مضر است. ام الفضل براي عباس شش پسر به نامهاي فضل و عبد الله و عبید الله و معبد و قثم و عبد الرحمن و دختري به نام ام حبیب آورد
خواهران ام الفضل[ویرایش]
میمونه است که خواهر پدر و مادري او و همسر محمد پیامبراسلام بود عصماء او خواهر پدري ام الفضل و مادر خالد بن ولید بن مغیره است، و عزّة و هزیله که این دو هم خواهران پدري اویند.
برادران و خواهران مادري ام الفضل نیزعبارتند از محمیه پسر جزء زبیدي که از اصحاب پیامبراست، و عون و اسماء بنت عمیس که همسر جعفر بن ابیطالب بود و سلمی بنت عمیس که همسرحمزه بن عبدالمطلب عموی پیامبر اسلام شد. مادرایشان پیرزن جرشی به نام هند بود که به داشتن بهترین دامادها معروف بود.
در نزد پیامبر اسلام سخن از میمونه و ام الفضل واسماء و سلمی به میان آمد و آن حضرت فرمودند: این خواهران زنانی مؤمن‌اند.
در طبقات الکبری ابن سعد روایاتی به این مضمون دربارۀ وی آمده:
ام الفضل در خواب دید که پاره ای از تن پیامبر در خانۀ او افتاده است! نزد وی رفت و گفت به سبب خوابی که در مورد شما دیده ام پریشانم! اما پیامبر اسلام پس از شنیدن خواب وی گفت : «دخترم فاطمه پسري می آورد که او را با شیر پسرت قثم شیر خواهی داد». به این ترتیب ام الفضل دایۀ حسین بن علی بن ابیطالب امام سوم شیعیان شد.
دربیماری پیامبر، ام الفضل در نزدش نشسته بود آن‌گاه گریست پیامبر اسلام از او پرسید تورا چه شده است؟ در جواب گفت: خداوند متعال براي ما خبر از رحلت شما می دهد و چه خوب است درباره ما به آن کسی که پس ازشما خواهد بود سفارش فرمایی! چه حکومت در خاندان ما باشد چه نباشد. پیامبر به او گفت که پس از من بر شما چیره می شوند و شما را به استضعاف می‌کشند.
ام الفضل در دورۀ خلافت عثمان پیش ازهمسرش درگذشت. امّا اخباری هم از وی در ابتدای خلافت علی بن ابیطالب آمده است که از مکه برای خلیفۀ وقت در مدینه نامه نوشت که عایشه همسر پیامبر در پی تجهیز لشگر به قصد جنگ با شماست!
منابع[ویرایش]
- ویکی‌پدیای انگلیسی
- زندگی صحابه، محمود طریقی، مشهد، ۱۳۸۵
- طبقات الکبری، ابن سعد
