مصحف علی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
مُصحَف علی
The Mushaf of Imam Ali.jpg
دست‌نوشتهٔ قرآن منسوب به علی بن ابی طالب که در کتابخانهٔ حرم امام علی نگهداری می‌شود. این صفحه مربوط است به سوره البروج آیات ۱-۳.
نویسنده علی بن ابی طالب
تاریخ نشر سده اول هجری
موضوع قرآن
زبان عربی
از سلسله مباحث در مورد
Ali-12514223.gif
زندگی
میراث
آثار و گفتاوردها

دربارهٔ علی

دیگر میراث
علی‌شناسی
دیدگاه‌ها
مقاله‌های وابسته

مُصحَف علی به نسخه‌ای از قرآن گفته‌می‌شود که توسط علی بن ابی‌طالب گردآوری شده‌است. علی یکی از اولین گردآورندگان قرآن بود و سوره‌های قرآن را به ترتیب تاریخ نزول چیده‌بود.[۱] همچنین روایت‌شده که این مصحف شامل مطالب تفسیری مانند نسخ آیات نیز بود. منابع شیعی می‌نویسند که پس از درگذشت محمد، علی مصحفش را به گروه حکومتی جمع‌آوری قرآن عرضه می‌کند ولی با مخالفت صحابه روبرو شده و مجبور می‌شود قرآن را به خانه‌اش برگرداند.[۱] گرچه وجود تاریخی مصحف علی مسلم است، اما به مانند دیگر مصحف صحابه چیزی به عنوان واقعیت خارجی در دسترس نیست.[۲] گروه‌هایی از شیعیان در طول تاریخ به تفاوت‌های عمده این مصحف با قرآن فعلی اعتقاد داشتند ولی با مخالفت جمع کثیری از روحانیون و قرآن پژوهان شیعه مواجه شده‌اند.[۳][۴] علی از قاریان اصلی قرآن هم بود و قرائتی از او برجای مانده که، به گفته برخی نویسندگان کتاب‌های قرائات قرآن، با قرائت حفص از عاصم یکی است.[۱]

داستان جمع‌آوری[ویرایش]

در بعضی از روایات آمده‌است که علی اولین فردی بود که اقدام به جمع‌آوری قرآن کرد.[۵][پانویس ۱] داستان عموماً چنین روایت شده‌است که پس از آغاز خلافت ابوبکر علی در خانه ماند. به ابوبکر گفتند که علی از بیعت با تو کراهت دارد. ابوبکر از علی پرسید: «آیا تو از بیعت با من کراهت داری؟» علی گفت: «با خود پیمان بسته‌ام که جز روز جمعه لباس روئین نپوشم تا کتاب خدا را در مصحفی گرد آورم».[پانویس ۲] سپس مصحف را بر شتری نهاده و به مسجد پیامبر می‌برد. ولی صحابه آن را قبول نمی‌کنند و علی می‌گوید دیگر آن را نخواهید دید.[۶] مدرسی این داستان را ساخته اهل سنت برای توجیه عدم حضور علی در سقیفه و نارضایتی او از خلافت ابوبکر می‌داند.[۳][پانویس ۳] ابوبکر سجستانی می‌گوید «وجود و جمع مصحف توسط علی را کسی جز اشعث نقل نکرده و سخن او استوار نیست».[۷] همچنین عبارت «تا آنکه قرآن را جمع کنم» در عربی به معنی حفظ و ازبر کردن قرآن است و به کسی که قرآن را حفظ کرده می‌گویند قرآن را جمع کرده‌است.[۷]

ویژگی‌ها[ویرایش]

دست‌نوشتهٔ قرآن به امضای علی بن ابی طالب که در کتابخانهٔ حرم امام علی نگهداری می‌شود. این دو صفحه آیات ۷۷ تا ۹۲ سورهٔ نحل هستند که به خط کوفی نوشته شده‌اند.

محمد بن عبدالکریم شهرستانی در کتاب تفسیر خود «مفاتیح الاسرار و مصابیح الأبرار» درباره مصحف می‌نویسد سوره‌ها به ترتیب نزول مرتب شده‌بودند و مصحف علی دارای متن و حواشی، علاوه بر متن اصلی قرآن، بود که البته نظر دوم را تنها شهرستانی بیان کرده‌است. شیخ مفید می‌نویسد در این مصحف تأویل آیات قرآن آمده‌بود. برخی دیگر نوشته‌اند که منسوخ را قبل از ناسخ آورده و بسیاری از مبهمات قرآن مانند اسامی برخی منافقان را در آن آشکار کرده‌بود و این دلیل ردشدن مصحف از سوی برخی صحابه و در عین حال تائید مصحف عثمان از سوی علی بود. بسیاری از منابع شیعی بر این اعتقاداند که مصحف از امامی به امام بعدی به ارث می‌رسید و اکنون در نزد حجت بن الحسن است.[۷]

گروه‌هایی از شیعیان در طول تاریخ با استناد به روایاتی به تفاوت‌های عمده این مصحف با قرآن فعلی اعتقاد داشتند. به عنوان مثالی از این روایات، شیخ کلینی رازی در الکافی با اسناد خود از جابر از محمد باقر نقل کرده‌است که به جز جانشیان پیامبر کسی حق ندارد ادعا کند که همه قرآن، ظاهر و باطنش، نزد اوست.[۸][پانویس ۴] سید ابوالقاسم خویی در مقدمه البیان فی تفسیر القرآن وجود تفاوت‌های عمده در مصحف علی را رد می‌کند.[پانویس ۵] او پس از ضعیف دانستن سند دسته‌ای از این احادیث و کنار گذاشتن آنان، محتوای تنزیلی اشاره شده در احادیث معتبر را از گونه سخنانی می‌داند که برای شرح آیات قرآن از طرف خداوند نازل شده‌است. همچنین او احادیثی در تائید عدم تحریف قرآن فعلی آورده‌است.[۸]

شناسایی[ویرایش]

از بین مورخان تنها دو تن اقدام به توصیف دقیق ترتیب سوره‌ها در مصحف علی کرده‌اند. ابن واضح یعقوبی در تاریخ یعقوبی می‌نویسد که علی قرآن را به هفت جز به ترتیب زیر تقسیم کرده‌بود:[۹][پانویس ۶]

ترتیب سوره‌های مصحف علی براساس تاریخ یعقوبی
جزء بقره بقره، یوسف، عنکبوت، روم، لقمان، فصلت، ذاریات، انسان، سجده، نازعات، تکویر، انشقاق، اعلی و بینه.
جزء آل‌عمران آل‌عمران، هود، حج، حجر، احزاب، دخان، رحمن، حاقه، المعارج، عبس، ضحی، قدر، زلزال، همزه، فیل و قریش.
جزء نساء نساء، نحل، مومنون، یس، شوری، واقعه، الملک، مدثر، ماعون، اخلاص، عصر، قارعه، البروج، تین و نمل.
جزء مائده مائده، یونس، مریم، نمل، شعرا، زخرف، حجرات، ق، قمر، ممتحنه، الطارق، بلد، انشراح، عادیات، کوثر و کافرون.
جزء انعام انعام، اسراء، انبیا، فرقان، قصص، غافر، مجادله، حشر، جمعه، منافقون، نون والقلم، نوح، جن، مرسلات، ضحی و تکاثر.
جزء اعراف اعراف، ابراهیم، کهف، نور، ص، جاثیه، محمد، حدید، مزمل، قیامه، نباء، غاشیه، فجر، لیل و نصر.
جزء انفال انفال، توبه، طه، ملائکه، صافات، احقاف، فتح، طور، نجم، صف، تغابن، طلاق، مطففین، ناس و فلق.

هر جزء در ترتیب بالا ۸۸۶ آیه دارد.[۹] محققان چندین مشکل در این فهرست ذکر کرده‌اند:[۷][۹]

  1. پنج سوره در فهرست یعقوبی قرار ندارند: فاتحه، رعد، سبا، تحریم و علق.
  2. با اجماع راویان بر اینکه در مصحف علی سوره‌ها به‌ترتیب زمان نزول آورده‌شده‌بودند مغایرت دارد.
  3. محمود رامیار این تلاش برای تقسیم قرآن به هفت جزء با طول مساوی از نظر تعداد آیات را بسیار تصنعی و از قبیل کارهایی می‌داند که در قرن سوم هجری در شماره کردن آیات قرآن رایج بود.

ابن ندیم در کتاب تاریخ خود الفهرست می‌نویسد:[۷][۹] «من این مصحف را دیدم و به مرور زمان اوراقی از آن افتاده بود و این است ترتیب سوره‌ها در این مصحف...». ادامه متن در تمام نسخ الفهرست افتاده‌است و ترتیب ابن ندیم امروزه در دسترس نیست.[پانویس ۷]

نوشتارهای قرآنی متعددی به امضای علی بن ابی طالب (و گاهی علی بن ابو طالب) وجود دارند که همگی از نظر متن با مصحف عثمان برابری می‌کنند. بسیاری از این مصحف نمی‌توانند توسط علی نوشته‌شده باشند. محمود رامیار در تحلیل منشا این نوشتارها احتمال می‌دهد علی در کوفه دستور به نوشتن قرآن داده‌است یا تعدادی از کاتبان قرآن همنام علی بودند. احتمال‌های دیگر اینچنین هستند که پادشاهان برای آنکه خزانه خود را خالی از این قرآن ارزشمند نبینند دستور به کتابت قرآن به نام علی داده‌اند؛ یا اشخاصی برای آنکه نشان دهند مصحف علی با مصحف عثمان یکی بوده این نسخ را از روی قرآن عثمان به نام قرآن علی نوشته‌اند.[۱۰]

قرائت علی[ویرایش]

علی همچنین از معدود قاریان اصلی قرآن بود و قرائتش حفظ شده‌است. ادعاهایی مبنی بر تعدادی تفاوت بین قرائت علی و قرائت فعلی شده‌است؛ هرچند چندین نویسنده که در مورد قرائات قرآن کتاب نوشته‌اند تاکید کرده‌اند که قرائت حفص از عاصم، که برای مدت‌ها قرائت غالب و استاندارد است، همان قرائت علی است. از عاصم نقل شده که به حفص گفته‌است که قرائتی را که به او یاد داده از ابو عبدالرحمن السلامی گرفته و ابو عبدالرحمن نیز قرائت خود را از علی فراگرفته‌است. هیچکدام از تفاوت‌هایی که به قرآن علی نسبت می‌دهند در قرائت حفص از عاصم یافت نمی‌شود. شیعیان گرچه عاصم را دارای گرایش‌های شیعی می‌دانند، قرائت او را متفاوت با قرائت علی می‌دانند. اهل سنت از این نکته که قرائت السلامی تفاوتی با قرائت حفص از عاصم ندارد برای مقابله با عقیده شیعه مبنی بر تفاوت قرائت‌ها استفاده می‌کردند؛ هرچند به گفته مدرسی امکان این هم وجود دارد که روایات مبنی بر برابری قرائت علی با قرائت حفص از عاصم توسط اهل سنت به منظور خلع سلاح شیعیان در مناظره‌ها جعل شده‌باشند.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. ↑ اگرچه مدرسی شواهدی از قرآن و حدیث دارد که نشان می‌دهند محمد در سال‌های اول هجرت به مدینه اقدام به گردآوری قرآن کرد.(Modarressi 1993, 6) جعفریان نیز می‌نویسد پیامبر خود قرآن را جمع آوری کرده‌است وگرنه علی نمی‌توانسته در سه روز همه قرآن را بنویسد.(جعفریان ۱۳۹۰، ۲۴-۲۶)
  2. ↑ به عربی: «اقسمت ان لا اضع ردائی علی ظهری حتّی اجمع ما بین اللوحین»
  3. ↑ همچنین داستانی به نقل از چند منبع اولیه دیگر نقل شده‌است که علی در واکنش به نارضایتی مردم از عوامل عثمان جمع‌آوری مالیات متن دستورهای محمد در جمع‌آوری مالیات را به عثمان ارائه می‌کند ولی عثمان آن را قبول نمی‌کند و علی به ناچار آن را به خانه برمی‌گرداند. مدرسی شباهت این داستان با داستان جمع‌آوری قرآن را قابل توجه می‌داند. (Modarressi 2003, 2-4)
  4. ↑ اصول کافی، كتاب الحجة، باب «انه لم يجمع القرآن كله الا الائمةعليهم‌السلام»، حديث 2: «مَا يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يَدّعِيَ أَنّ عِنْدَهُ جَمِيعَ الْقُرْآنِ كُلّهِ ظَاهِرِهِ وَ بَاطِنِهِ غَيْرُ الْأَوْصِيَاءِ».
  5. ↑ پس از قرن چهارم هجری تاکنون تنها هفت دانشور شیعه به تحریف قرآن باور داشتند و بنابر نظر مدرسی، باور به تحریف یک دیدگاه حاشیه‌ای در میان شیعیان است.(Modarressi 1993, 35)
  6. ↑ تاریخ یعقوبی برخی از سوره‌ها را با نام‌های معادلشان ذکر کرده ولی برای راحتی خواننده در این مقاله نام‌های رایج استفاده شده‌اند.
  7. ↑ رامیار (رامیار ۱۳۹۰، ۳۶۸-۳۶۹) و خرمشاهی (خرمشاهی ۱۳۷۹) احتمال پاک کردن عمدی این ترتیب از کتاب ابن ندیم را هم مطرح کرده‌اند.

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Modarressi, “Tradition and Survival”, 2-4.
  2. ↑ رامیار، تاریخ قرآن، ۳۷۳؛ خرمشاهی، «مصحف امام علی علیه السلام»، بینات.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Modarressi, “Early Debates”, Studia Islamica, 17.
  4. ↑ Bar-Asher, “Shīʿism and the Qurʾān”, EQ.
  5. ↑ رامیار، تاریخ قرآن، ۳۶۶.
  6. ↑ رامیار، تاریخ قرآن، ۳۶۷.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ ۷٫۴ خرمشاهی، «مصحف امام علی علیه السلام»، بینات.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ خویی، بیان در علوم و مسائل کلی قرآن، ۲۸۵-۲۹۵.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ رامیار، تاریخ قرآن، ۳۶۹-۳۷۰.
  10. ↑ رامیار، تاریخ قرآن، ۳۷۸.
  11. ↑ Modarressi, “Tradition and Survival”, 4-17.

منابع[ویرایش]

انگلیسی
فارسی

مطالعه بیشتر[ویرایش]
اصول
Hadith Ali.svg
فروع
عقاید برجسته
چهارده معصوم
صحابه
مردان
زنان
علما
روحانیان شیعه
رویدادها
کتاب‌ها
مکان‌های مقدس
روزهای مقدس
شاخه‌ها
منابع اجتهاد
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=مصحف_علی&oldid=18839654»