آرامگاه و مسجد محمد محروق
آرامگاه محمد محروق - مسجد محمد محروق | |
---|---|
نام | آرامگاه محمد محروق - مسجد محمد محروق |
کشور | ایران |
استان | استان خراسان رضوی |
شهرستان | نیشابور |
اطلاعات اثر | |
نامهای قدیمی | مشهد سلطان علوی شهید |
نوع بنا | بنای مذهبی . مسجد |
کاربری | آرامگاه |
دورهٔ ساخت اثر | صفویه |
اطلاعات ثبتی | |
شمارهٔ ثبت | ۳۰۲ |
تاریخ ثبت ملی | ۲۹ آذر ۱۳۱۶ |
مختصات: ۳۶°۹′۵۵.۰۹″ شمالی ۵۸°۴۹′۱۶.۷۹″ شرقی / ۳۶.۱۶۵۳۰۲۸° شمالی ۵۸.۸۲۱۳۳۰۶° شرقی
مسجد محمد محروق | |
---|---|
درگاه مسجد محمد محروق
|
|
اطلاعات اولیه | |
موقعیت | نیشابور, ایران |
دین | مسلمانان |
شهرستان | شهرستان نیشابور |
استان | استان خراسان رضوی |
توضیح معماری | |
معمار | حیدر علی اردستانی |
سبک معماری | مسجد |
سبک معماری | معماری دوره صفویان |
ساخته شده | 1545میلادی |
گنبد | 2 |
مناره | 2 |
آرامگاه محمد محروق(یا مزار امامزاده محمد محروق) مربوط به دوره تیموریان و دوره صفویه است و در نیشابور، مجاور آرامگاه خیام واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۹ آذر ۱۳۱۶ با شمارهٔ ثبت ۳۰۲ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.[۱]
آرامگاه محمد محروق مدفن محمد محروق و ابراهیم بن موسی الکاظم در شهر نیشابور است. بخشی از این آرامگاه مسجد است. پس از کشته شدن محمد بن حسین محروق او را در قبرستان محله تلاجرد در نیشابور دفن کردند. در دوره سلجوقیان بنای بر روی قبرهای این قبرستان بنیان شد که در حمله مغول به نیشابور ویران گردید. ساختمان فعلی در زمان سلطان حسین بایقرا بدستور امیر کمال الدین یکی از رجال معروف بنا گرفت. این آرامگاه با گنبد کاشی کاری و ایوانهای بلند از ابنیه زیبای قرن دهم هجری بهشمار میرود. کتیبه کاشی معرق ایوان و صندوق منبت و در ورودی آرامگاه از زمان شاه طهماسب اول (قرن دهمهجری) است. سنگی از دوران شاه سلطان حسین صفوی، به تاریخ ۱۱۱۹ ه. ق در این بنا نصب شدهاست. کاشیهای ازاره آن از زمان نادر شاه افشار (سال ۱۱۴۵ ه. ق) باقی ماندهاست. انجمن آثار ملی ضمن تعمیراتاساسی، کاشی کاریهای ایوان و جبهههای مختلف آنرا مرمت کردهاست. همچنین کتیبه منظومی از زمان سلطان حسین صفوی در سمت راست ایوان بر روی سنگ نقر شدهاست که نشان میدهد در اواخر دوره صفوی، محمدخان نامی در نیشابور به بنای مسجد و مصلا اقدام نمودهاست. در این بقعه یکی از اولاد موسی بن جعفر و تنی چند ار مشاهیر نیشابور نیز مدفون اند. این آرامگاه در شمار آثار تاریخی ایران به ثبت رسیدهاست.
نگارخانه[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «دانشنامهٔ تاریخ معماری ایرانشهر». سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران. بازبینیشده در ۱۹/۵/۲۰۱۱.
- [۱]
- [۲]
- [۳]
- کتاب نیشابور، شهرفیروزه از فریدون گرایلی
- کتاب نیشابور، شهر قلمدانهای مرصّع از فریدون گرایلی
|