ناصرالدین شاهحسینی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ناصر الدین شاه حسینی، از داستاننویسان و ادیبان معاصر ایران، زادهٔ ۱۳۰۳ خورشیدی است. او دکترای ادبیات دارد و در دانشگاه تهران استاد ادبیات پارسی است. کار ادبی خود را از سال ۱۳۲۱ با نوشتن برای مجلّه رادیوی ایران و روزنامه اطلاعات شروع کرد. رمان شراره های خاموش (۱۳۲۸) را دربارهٔ زندگی و عشق های لطفعلی خان زند نوشت. درون متیه مجموعه نی زرد (۱۳۳۰) که نوشته او است درباره افسانههای عاشقانهٔ فولکلوریک با طرحی پیش پا افتادهاست. آثاری در زمینههای ملّی-میهنی نیز در کارنامه خود دارد. دیوان سوزنی سمرقندی (۱۳۲۸) به تصحیح او منتشر شدهاست.
منابع[ویرایش]
- میرعابدینی، حسن. فرهنگ داستان نویسان ایران. تهران: نشر چشمه،۱۳۸۶. ISBN ۹۸۷-۹۶۴-۳۶۲
- «مصاحبه با دکتر شاه حسینی». ماهنامه فردوسی. بازبینیشده در ۵ مهر ۹۰.
این یک مقالهٔ خرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |