ایل زوله

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

ایل زوله یکی از ایلات کرد و قدیمی ایران در استان کرمانشاه می‌باشد. ایل زوله از دو طایفه نسبتاً مستعد یوسفی (یوسویی) و شاه نظری تشکیل شده است. طایفه یوسفی (یوسویی) شامل تیره‌های کله‌پا، کلوندی، نادری، خالوندی، مولایی و میاخ (محمدآقا) می‌باشد که اقلیتی از تیره‌های بزرگ کلهرو وند می‌باشند که در زیرمجموعه این طایفه قرار گرفته‌اند و گویا کلانتر نخستین آنها یوسف محمد آقا نامی بوده است.

وجه تسمیه:

زوله که منشاء اصلی هسته‌های اولیه طایفه آنها شهرزول یا بروایتی شهر زور بوده است و به همراهی ایل بزرگ زنگنه به این سو آمده‌اند؛ همانند زنگنه‌ها منسوب به بزرگان ایران کهن هستند، این ایل خود را از بازماندگان "زو" فرزند طهماسب و از تخمه فریدون می‌دانند. (ر. ک ترجمه تاریخ طبری صص۴۶-۴۵) "زو" که دراوستا بصورت Uzava آمده است به معنی یاری کننده می‌باشد؛ "له" در اصطلاح اکراد پسوند تحبیب و در بعضی موارد تصغیر است؛ چون روزگار حکمرانی (زو) ایام عدل و داد و صلح ایران و توران و اقدام آرش کمانگیر بوده است، بیشتر می‌نماید که سپاهیان و نزدیکان منسوب به اورا به لفظ تحبیب یاد کرده است. [1]

منبع[ویرایش]

وب سایت عشایر استان کرمانشاه