فتح (سوره)

محمّد	سورهٔ فتح	حجرات
شمارهٔ کتابت: ۴۸ جزء : ۲۶ نزول شمارهٔ نزول: ۱۱۲ محل نزول: مدینه اطلاعات آماری تعداد آیات: ۲۹ تعداد کلمات: ۵۵۷ تعداد حروف: ۲۵۹۷

سوره فتح سوره ۴۸ام از قرآن است، ۲۹ آیه دارد، و سوره‌ای مدنی است. این سوره از نظر زمانی به زمان پس از صلح حدیبیه مربوط است؛ زمانی که پیامبر اسلام قصد حج عمره کرد ولی اهالی مکه مانع از ورود او و همراهانش به مسجد الحرام شدند و با محمد پیمان صلح بستند. درحالی که مسلمانان غمگین بودند در راه بازگشت پیامبر اسلام چهره‌اش شاد شد و گفت: «هم‌اکنون سورهٔ فتح بر من نازل شد». این سوره چنان‌که از نام آن پیدا است، خبر فتح و پیروزی را برای مسلمانان دارد:

إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُّبِينًا ﴿١﴾
ما تو را پيروزى بخشيديم [چه‌] پيروزى درخشانى!

سوره با نوید پیروزی آغاز می‌گردد و بر محقق‌شدن خواب پیامبر اسلام در مورد ورود به مسجدالحرام بشارت می‌دهد. سپس به مسائل مربوط به صلح حدیبیه و بیعت رضوان می‌پردازد و از مقام پیامبر اسلام و کارشکنی‌های منافقان سخن می‌گوید و کسانی را که می‌توانند در جهاد شرکت نکنند را معرفی می‌کند. سرانجام در مورد ویژگی‌های پیروان پیامبر اسلام بحث می‌کند.

خط کوفی نام خطی از خطوط اسلامی است که منسوب به شهر کوفه بوده و گفته می‌شود که در آنجا شکل گرفته و توسعه یافته‌است. نخستین نسخه‌های قرآن با این خط نوشته می‌شد.
نگاره بالا آیه‌هایی از سوره فتح را که در دوران عباسیان و به خط کوفی خوشنویسی شده است، نشان می‌دهد. این اثر هنری مربوط به قرون هشتم و نهم میلادی است.

پیوند به بیرون

• متن سوره به همراه ترجمهٔ فارسی