واقع‌گرایی اخلاقی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
این مقاله دربارهٔ واقع‌گرایی اخلاقی به مفهوم قوی است. برای واقع‌گرایی به مفهوم میانه یا مینیمال، جهانی‌گرایی اخلاقی را ببینید.
واقع‌گرایی اخلاقی دیدگاهی فرااخلاقی است که ادعا می‌کند:
- جملات اخلاقی گزاره‌هایی را بیان می‌کنند.
- برخی از این گزاره‌ها درست هستند.
- آن گزاره‌ها صرف نظر از عقیده شخصی به واسطه ویژگی‌هایی عینی جهان درست هستند.
واقع‌گرایی اخلاقی به عنوان یکی از موضوعات اصلی فلسفه اخلاق به این نکته می‌پردازد که حقایق اخلاقی در وهله اول، هستی مستقل از آدمی دارند و در وهله دوم توسط ابزارهای ادراک انسان قابل شناختند و قابل صدق و کذب هستند.[۱]
منابع[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
این یک مقالهٔ خرد فلسفه است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
