آذری طوسی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
نورالدین (یا فخرالدین) حمزه پسر علیملک اسفراینی آذری طوسی (۷۸۴-۸۶۶ﻕ / ۱۳۸۲-۱۴۶۲ﻡ)؛ صوفی و شاعر ایرانی بود. وی از تبار رهبران سربداران بود. شعرهای آذری طوسی در آغاز در ستایش شاهان بود ولی بعداً رنگ عرفانی یافت.
ﺁﺫﺭﯼ ﺩﺭ اسفراین ﺯﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ کﻪ ﭼﻨﺪﯼ ﺩﺭ طوس زﯾﺴﺖ ﺑﻪ «طوﺳﯽ» ﻧﯿﺰ ﺷﻬﺮﺕ ﯾﺎﻓﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ زایش او ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺁﺫﺭ ﺑﻮﺩ آﺫﺭﯼ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪ.درگذشت او نیز در اسفراین بود.
آذری ملکالشعرا دربار میرزا شاهرخ پسر تیمور لنگ بود و از شاگردان و مریدان محیالدین طوسی و شاه نعمتالله ولی نیز بود.
آذری توسی پس از هجرت به هند در دربار ﺳﻠﻄﺎن احمدشاه اول بهمنی ملکالشعراء شد.
اثرها[ویرایش]
- بهمننامه
- جواهرالاسرار
- طغرای همایونی
- مرآت (عجایبالدنیا)
- سعیالصفا
- دیوان آذری
- عروجیه
منابع[ویرایش]
- بر پایهٔ دادههایی از: سلیم مظهر، محمد، دانشنامهٔ زبان و ادب فارسی در شبهقاره، جلد اول (پیدیاف)
- [۱]
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با شاعر است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ادبیات فارسی است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |