اندرز دانایان به مزدیسنان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
اندرز دانایان به مزدیسنان دربارهٔ مرگ و ناپایداری جهان است. متن اندرز با توصیه به تطهیر در بامداد و پوشیدن جامهٔ پاک و بستن کستی (کمربند دینی) آغاز میگردد و سپس مطالبی در بیثباتی جهان مادی و ثروت آن میآید و به دنبال آن بر وفاداری به عهد و پیمان و پرداختن به اندیشهٔ نیک و گفتار نیک و کردار نیک و پرهیز از اندیشهٔ بد و کردار بد تأکید شدهاست. بندهای ۱۳ تا ۱۶ نیز دربارهٔ بیثباتی جسم و گله از بازماندگانی است که پس از مرگ برای مرده خیرات نمیکنند. بند ۱۷ تا ۲۰ قطعه شعری است قافیهدار که آن نیز در ناپایداری امور گیتی است. این اندرزنامه که از نوع اندرزنامههای دینی است، به فارسی ترجمه شدهاست. [۱]
پانویس[ویرایش]
- ↑ تفضلی، احمد، ص ۱۸۷
منابع[ویرایش]
تفضلی، احمد، و به کوشش آموزگار، ژاله. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: انتشارات سخن، ۱۳۷۶ ISBN 964-5983-14-2
|
این یک مقالهٔ خرد پیرامون مزدیسنا است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |