بشار مرغزی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بَشّار مَرغزی شاعر پارسی‌گوی سده چهارم هجری است که قصیده خمریه شیوایی گفته‌است. او نخستین شاعری است که پس از رودکی قصیده خمریه گفته‌است و می‌نماید این اثر او بر خمریات منوچهری اثرگذار بوده‌باشد.
قصیده خمریه او در کتاب مونس‌الاحرار محمد بن بدر جاجرمی که در ۷۴۱ (هجری) نوشته‌شده آمده‌است و اینک بخشی از آن:
| رَز را خدای از قِبلِ شادی آفرید | شادی و خرمی ز رز آمد همی پدید | |
| از جوهر لطایف محض آفرید رز | آن‌کو جهان و خلق جهان را بیافرید | |
| از رز بُوَد طعام و هم از رز بُوَد شراب | از رز بُوَدت نُقل و هم از رز بود نبید | |
| شادی فُرُخت و خرمی آن کس که رز فُرُخت | شادی خرید و خرمی آن کس که رز خرید... |
منابع[ویرایش]
- محمد دبیرسیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
