ترجمانالبلاغه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ترجمانالبلاغه کهنترین کتاب به زبان فارسی پیرامون صناعتهای شعری است. پیشتر گمان بر این بود که نویسندهٔ آن فرخی سیستانی شاعر عهد غزنوی است لیکن با یافته شدن نسخهای کهن از این کتاب معلوم شد که اثر به قلم شخصی به نام محمد بن عمر رادویانی است. تاریخ کتابت یگانه دستنویس به دستآمده از کتاب ۵۰۷ قمریاست و کاتب آن ابوالهیجا اردشیر بن دیلمسار نجمیاست.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منبع[ویرایش]
- محمدبن عمر الرادویانی. ترجمان البلاغه. به تصحیح و اهتمام احمد آتش. چاپ دوم. انتشارات اساطیر، ۱۳۶۲.
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ادبیات است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |