رشیدالدین وطواط
رشیدالدین وطواط | |
---|---|
زادروز | ۴۸۱ ق. /۹-۱۰۸۸ بلخ |
درگذشت | ۵۷۳ ق. یا ۵۷۸/۳-۱۱۸۲ (۹۷ سالگی) |
محل زندگی | گرگانج، خوارزم |
پیشه | ادبیات فارسی و عربی، ریاست دیوان رسائل خوارزم |
نهاد | مدرسه نظامیه بلخ |
لقب | ذواللسانین |
رشیدالدین وطواط (۱۰۸۸- ۱۱۸۲م) (نسب: محمد بن محمد بن عبدالجلیل) ادیب، نویسنده، شاعر و زبانشناس بلخی ایرانی در سدهٔ ششم هجری بود که به فارسی و عربی اثر میآفرید.[۱] همدوره با خوارزمشاهیان و دبیر دیوان اتسز خوارزمشاه بود. برای اندام کوچکش به او لقب وطواط (به معنای خفاش یا نوعی پرستو) دادند.[۲]
رشید از شاهان خوارزمی، آتسز و ارسلان و تکش را درک کرد.[۳]
در موقعی که سلطان سنجر هزارسف را محاصره کرده بود انوری شاعر در خدمت وی بود. این دوبیتی نوشت و در شهر انداختند:
ای شاه همه ملک زمین حسبْ تراست | وز دولت و اقبال جهان کسب تراست | |
امروز به یک حمله هزارسف بگیر | فردا خوارزم و صد هزار اسب تراست |
وطواط در هزارسف بود و در پاسخ این بیت نوشت و با تیر برای آنها بینداخت:
گر خصم تو ای شاه شود رستم گرد | یک خر ز هزارسب تو نتواند برد |
چون سلطان سنجر پس از رنج و سختی بسیار شهر را فتح کرد سوگند خورد که اگر به وطواط دست یابد وی را هفت پاره کند. وطواط مدتها فراری بود و به دنبال شفیعی که شفاعتش کند تا این که منتجبالدین بدیعالکتاب رئیس دیوان انشا توانست موجب عفو وی توسط سلطان سنجر شود.[۴]
زمانی که وطواط در سنین نزدیک به هشتاد سالگی بود تکش در خوارزم به تخت پادشاهی نشست و وطواط را در یک تخت روان به خدمتش آوردند. وطواط گفت که به دلیل کهولت سن تنها به گفتن یک رباعی برای تبرک بسنده میکند. رباعی این است:
جدت ورق زمانه از ظلم بشست | عدل پدرت شکستها کرد درست | |
ای بر تو قبای سلطنت آمده چست | هان تا چه کنی که نوبت دولت توست |
آثار[ویرایش]
- حدائق السحر فی دقائق الشعر
- ابکار الافکار فی الرسائل و الاشعار
- عرائس الخواطر و نفائس النوادر
- دیوان فارسی (با بیش از ۸۵۰۰ بیت)
- دیوان عربی
- نثر اللئالی (مطلوب کل طالب من کلام امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب)
- لطایف الامثال و طرایف الاقوال (شرح فارسی ۲۸۱ مَثَل عربی).
- مجموعه رسائل عربی
- فصل الخطاب
- انس اللهفان
- جواهر القلائد و زواهر الفرائد (فرائد القلائد)
- لغت فارسی منظوم موسوم به حمد و ثنا
- درر غرر
- تحفة الصدیق الی الصدیق من کلام ابی بکر صدیق
و ۱۱ رساله و مجموعه، صدکلمهای از سخنان خود به عربی.
منابع[ویرایش]
*وطواط، رشیدالدین، لطائف الامثال و طرائف الاقوال، مقدمه، تصحیح و تعلیقات: حبیبه دانشآموز، تهران: میراث مکتوب، ۱۳۷۶، مقدمه.
Blois, F.C. de. "Ras̲h̲īd al- Dīn Muḥammad b. Muḥammad b. ʿAbd al-Ḏj̲alīl al-ʿUmarī, known as Waṭwāṭ." Encyclopaedia of Islam. Edited by: P. Bearman , Th. Bianquis , C.E. Bosworth , E. van Donzel and W.P. Heinrichs. Brill, 2008. Brill Online. UNIVERSITEITSBIBLIOTHEEK LEIDEN. ۱۶ آوریل ۲۰۰۸
- ↑ فروخ، عمر. تاریخ الأدب العربی. ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین، ۱۹۸۴. ۳۶۷.
- ↑ وطواط دهخدا
- ↑ رشیدالدین وطواط دهخدا
- ↑ جهانگشای جوینی - نشر هرمس -شابک ۶-۱۲۴-۳۶۳-۹۶۴-۹۷۸ صفحهٔ ۳۶۰
- ↑ جهانگشای جوینی - نشر هرمس -شابک ۶-۱۲۴-۳۶۳-۹۶۴-۹۷۸ صفحهٔ ۳۷۰
|
|
این یک مقالهٔ خرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |