لطف‌الله نیشابوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

لطف‌الله بن‌سلیمان‌شاه نیشابوری ملقب به مولانا (تولد نیشابور؟_وفات-سال ۸۱۶ هجری قمری) از شاعران ایرانی در قرن هشتم و آغاز قرن نهم هجری بوده‌است. او از نام خویش برای تخلص شعریش استفاده می‌کرده و لطف تخلص می‌کرده‌است. لطف‌الله هم عصر با شاهرخ تیموری بوده‌است.

نمونه اشعار[ویرایش]

  • در انتقاد از اوضاع روزگار خود
بر صدور زمان زان نه جای دارم و جاه که کنک و سخره و شوخ وزن بمزد نیم
نیم دو روی و منافق چو ماه و تیراز آن بعیش و قدر چو ناهید و اورمزد نیم
از آن زکسب فضائل نه سیم دارم و زر که رشوه گیر و رباخوار و وقف دزد نیم

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]