اهلی ترشیزی

یوسف بن محمد بن شهاب مشهور به اهلی ترشیزی، از شاعران دربار سلطان حسین بایقرا (۸۷۳ – ۹۱۱ ه. ق) و از جمله گویندگانی است که همواره مورد توجه امیر علی شیر نوایی بوده‌است.

خانواده او اصللتاً تبریزی بوده‌اند که به ترشیز مهاجرت کرده‌اند و وی در ترشیز به دنیا آمد. از اشعارش چنین بر می‌آید که بیشتر به ساختن غزل می‌پرداخته‌است.

بنا به نوشتهٔ بعضی تذکره نویسان، اهلی به فریدون میرزا، پسر سلطان حیسن میرزا تعلق خاطر پیدا کرد و مثل مجنون، موی ژولیده بر سر گذاشت و داد عاشقی سر داد. وی سرانجام در سال ۹۳۴ ه. ق در تبریز وفات یافت.

منابع

^ لغت نامه دهخدا

• ایرج سعادتمند توندری. ترشیز ۱ - (نگاهی به تاریخ و جغرافیای شهرستان کاشمر). چاپ اول. مشهد: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی ضریح آفتاب، ۱۳۸۴. ۲۹۶. شابک ‎۹۶۴-۲۴۹-۰۵۵-۰. 
• اهلی ترشیزی، کمال‌الدین. محمد شمعون اسرائیلی. دیوان مولانا کمال‌الدین اهلی تُرشیزی المعروف به اهلی خراسانی. هند/علیگر: دانشگاه اسلامی علیگر، ۱۹۷۱.