از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سِپِهریِ بُخارایی از شاعران آغاز سده چهارم هجری است. او ستاینده سامانیان بود. از وی تنها شعر زیر به جا مانده است:
| شاخ‌های مورد بررفته ببین و برگ‌هاش |
|
برشکسته جعد اندر جعد چون زلفین یار |
| بوستان‌افروز تابان از میان بوستان |
|
همچو خون‌آلوده در هیجا سنان شهریار |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سدهٔ یکم
|
|
|
|
سدهٔ دوم
|
|
|
|
سدهٔ سوم
|
|
|
|
سدهٔ چهارم
|
|
|
|
سدهٔ پنجم
|
|
|
|
سدهٔ ششم
|
|
|
|
سدهٔ هفتم
|
|
|
|
سدهٔ هشتم
|
|
|
|
سدهٔ نهم
|
|
|
|
سدهٔ دهم
|
|
|
|
سدهٔ یازدهم
|
|
|
|
سدهٔ دوازدهم
|
|
|
|
سدهٔ سیزدهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معاصر
|
|
|
شاعران
|
|
ایران
|
|
|
|
افغانستان
|
|
|
|
تاجیکستان
|
|
|
|
ازبکستان
|
|
|
|
پاکستان
|
|
|
|
ارمنستان
|
|
|
|
|
رماننویسان
|
|
|
|
داستانکوتاهنویسان
|
|
|
|
نمایشنامهنویسان
|
|
|
|
فیلمنامهنویسان
|
|
|
|
سایر
|
|
|
|
|
