بادرود
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکیپدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بیمنبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. |
بادرود | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | اصفهان |
شهرستان | نطنز |
بخش | بخش امامزاده |
نام(های) دیگر | باد |
نام(های) قدیمی | باد-بادافشان |
سال شهرشدن | ۱۳۵۵ |
مردم | |
جمعیت | ۱۳۱۲۰ نفر[۱] |
آبوهوا | |
میانگین بارش سالانه | ۱۰۸ میلیمتر |
اطلاعات شهری | |
شهردار | آقای مجید صفاری |
رهآورد | انارنادری، قالی دستباف، لبنیات |
پیششماره تلفنی | ۰۳۱۵۴۳۴ |
وبگاه | به بادرود خوش آمدید |
پانویس | بادرود پایتخت تاریخی فلات مرکزی ایران |
بادرود شهری تاریخی است با پیشینه هفت هزار ساله از توابع شهرستان نطنز در استان اصفهان ودر ۶۰ کیلومتری شرق کاشان و ۵۵ کیلومتری غرب در مرکز جغرافیایی کشور ایران و در کوهپایه شمالی رشته کوه کرکس قرار دارد. وجه تسمیه: بادرود با پیشینه تاریخی هفت هزار ساله دارای محوطههای باستانی از هزاره پنج پیش از میلاد است که به عنوان نمونه میتوان به محوطههای باستانی سوچن-قلعه گوشه- شهرباستانی باد- محوطه بادافشان- قلعه اسپی و سیاه بوم اشاره کرد که همگان روزگاری مرکز مدنیت بودهاند. نام بادرود بر گرفته از آخشیجان چهارگانه آب، باد، خاک و آتش است که به علت تقدس نام باد در نزد ایرانیان پیش از اسلام این سرزمین را باد نام نهادهاند و تقدس کلمه باد تا بدانجا بوده که ایرانیان پیشین روز ۲۲ هر ماه خورشیدی را روز باد یا بادروز مینامیدند که بادرود برگرفته از همان بادروز میباشد.
محتویات
جغرافیا[ویرایش]
این شهر در ۱۳۵ کیلومتری شمال اصفهان، ۲۵ کیلومتری شمال نطنز، ۶۰ کیلومتری جنوب شرق کاشان و ۵۵ کیلومتری غرب اردستان و شاهراه ترانزیت تهران - بندرعبارس و همچنین آزادراه کاشان - نطنز - اصفهان قرار دارد. دیاکونوف در کتاب تاریخ ماد از حمله آشور ناسیراپال (پادشاه آشور) به بادرود نوشتهاست.
مساحت منطقه بادرود در سال ۱۳۶۷ طبق نقشههای هادی ۳۶۰۰ کیلومتر مربع بوده است که طی سالهای اخیر به آن افزوده شده است. این منطقه از نظر نوع خاک به قسمت تقسیم میشود:
- قسمت جنوبی: که از آبرفتهای کوه کرکس تشکیل شده، دشت حاصلخیزی است و دارای خاک رس و ماسه نرم و مستعد برای کشاورزی و دارای منابع آب زیرزمینی نسبتاً خوب است. این منطقه در طول ۳۰ کیلومتر و عرض ۱۵ کیلومتر (به مساحت ۴۵۰ کیلومتر مربع) است.
- قسمت مرکزی: به طول ۳۰ کیلومتر و عرض ۱۰ کیلومتر (به مساحت ۳۰۰ کیلومتر مربع) از تپههای شنهای روان پوشیده شده و منطقه کویری است که از سال ۱۳۵۴ با ایجاد ایستگاه تثبیت شن و نهال کاری و بذر پاشی منطقه نسبتاً حالت آرام به خود گرفته است.
- قسمت شمالی و شمال شرقی: به طول ۹۰ تا ۹۵ کیلومتر و عرض ۳۰ کیلومتر که ابتدای محدوده و حد و مرز شهر ورامین است و دارای یک رشته کوه (به نام سیاه کوه) بوده که نسبتاً نمکزار است.[۲]
از محلات بادرود میتوان به محلههای حسینیه، گلستان، باغ، کرملک، تخت پادشاه، میدان، خیرآباد، پاشا، کشاورز، ابوالفضل، خرم، شهرک شهید رجایی و، پاسگاه و محله کوئه اشاره نمود.
مردم[ویرایش]
جمعیت[ویرایش]
جمعیت شهر بادرود طبق سرشماری نفوس و مسکن ۱۳۱۲۰ نفر است.
گویش[ویرایش]
گویش محلی مردم بادرود «گویش بادی» است که ریشه در پارسی پهلوی اشکانی دارد و جزئی از زبانهای ایران باستان میباشد. گویش محلی یا گویش بادرودی بهترین سند گویایی است که ریشه در قدیمیترین نوشتههای پهلوی ساسانی دارد و در بسیاری از واژهها که بعدها آورده میشود با واژههای اوستایی و زبانهای هندی و اروپایی برابر میکند. مثلاً «زج: کشک سیاه» که در آثار اولین شاعران زبان فارسی بکار رفته، هنوز در محل کاربرد دارد.
اشتغال[ویرایش]
شغل بیشتر مردم بادرود تا چندین سال قبل باغداری و کشاورزی بودهاست ولی حالا با توسعه شهر بادرود شغل مردم نیز به کارهای دیگر تغییر کردهاست و هر روز شاهد افزوده شدن مغازهای به مغازههای شهر بادرود هستیم. گرچه بخش صنعت و خدمات هم در آن رونق دارد. محصول مهم شهر بادرود انار است که به خارج از کشور هم صادر میشود[نیازمند منبع]. پس از انار میوههایی مانند انجیر، انگور و سیب هم در آن تولید میشود. وهم چنین صیفی جات نظیر: خیار - طالبی و خربزه هم در سطح بالایی کشت و برداشت میشود. امروزه بیشتر کشاورزان در این شهر به علت کمبود منابع آب و کاهش آب چاهها روی به کاشت درخت پسته کردهاند که با شرایط آب و هوایی بادرود بسیار سازگار است همچنین درآمد خوبی نصیب کشاورزان خواهد شد. پیشینهٔ شهر همچون شهرهای مهم کارهای صنعتی شدهاست که بافت شهری را به حالت یک شهر نیمه پخته برای آلوده کردن محیط گرفته میشود در امدهاست. انار نادری بادرود جز پنج رقم انار مشهور کشور است که به ثبت جهانی هم رسیده است. ۲۰۰۰ هکتار از باغات این سرزمین را انارستانهای این شهر دربر گرفته که سالانه ۴۰ هزار تن انار از باغات این شهر برداشت میشود
مکانهای دیدنی[ویرایش]
زیارتگاه مقدس حضرت «آقا علی عباس» و «شاهزاده محمد» (از فرزندان موسی کاظم)در شهر خالدآباد قرار دارد و به بادرود هم نزدیک است.
منزل محقق الدوله مربوط به عهد قاجار، پرستشگاه آدینه، سرا موزه رهگشای، گرمابه نوغه و موزه مردم شناسی، سایت اریسمان، قلعه مدبرالملک و منطقه باستانی تخت پادشاه، خانههای قدیمی و بادگیرهای این شهر و… از اماکن دیدنی بادرود میباشد. برگزاری جشنواره ملی اناردر اواخر مهر و اوائل آبان هرسال و جشنواره دوقلوها در این شهر از دیگر جاذبههای گردشگری میباشد.
آب و هوا[ویرایش]
بادرود دارای آب و هوای معتدلی است. دارای تابستانی نسبتاً گرم و بارندگی بسیار کم و شبهای خنک و دارای زمستانی سرد و در بعضی اوقات با بارش برف همراه است. بارش باران در دو فصل زمستان و تابستان نسبتاً کم است و بیشتر در فصلهای بهار و پاییز باران میبارد. گرمترین زمان بادرود ماه تیر و اوایل مرداد بوده و سردترین زمان آن هم آذر و دی و تا اواسط بهمن میباشد؛ ولی میانگین هوا در تابستان ۳۰ درجه سانتیگراد و در زمستان روزها ۶ درجه و شبها بین -۲ تا ۲ درجه سانتیگراد میباشد. ارتفاع شهر از سطح دریا حدود ۹۵۵ متر بوده و متوسط بارندگی سالانه در بادرود حدود ۱۰۸ میلیمتر میباشد.[۳] دست نوشتههای ذبیح اله صولتیان. کتاب ناردانه انار نوشته آقای حسین نقدی بادی.
بازیهای محلی بادرود[ویرایش]
از بازیهای معروف شهر بادرود میتوان به موارد زیر اشاره نمود :
۱- هفت سنگ ۲- یک قل دو قل ۳- گندم گل گندم ۴- مورچه گزید ۵- هوو دارم، هوو ۶- بشکن بشکن ۸- پنجره ۹- طاق یا جفت ۱۰- پر و پوچ ۱۱- عمو زنجیر باف ۱۲- شیر - خط ۱۳-دوازده سوک ۱۴- خاله رو رو رو ۱۵- خروس جنگی ۱۶- سه سوک ۱۷- بازی قر قور ۱۸- بازی شک ۱۹- بازی دوده خروس ۲۰- رشتی و …[۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ https://www.amar.org.ir/%D8%B3%D8%B1%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B9%D9%85%D9%88%D9%85%DB%8C-%D9%86%D9%81%D9%88%D8%B3-%D9%88-%D9%85%D8%B3%DA%A9%D9%86/%D9%86%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D8%AC-%D8%B3%D8%B1%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C/%D8%AC%D9%85%D8%B9%DB%8C%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%D8%AA%D9%81%DA%A9%DB%8C%DA%A9-%D8%AA%D9%82%D8%B3%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%B3%D8%A7%D9%84-1390
- ↑ نقدی بادی، حسین، یادمان کویر بادرود، 1390، ص 43 و 44
- ↑ نقدی بادی، حسین، یادمان کویر بادرود، 1390، ص 42
- ↑ نقدی بادی، حسین، یادمان کویر بادرود، 1390