مکتب نوفیثاغورسی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
مکتب نوفیثاغورسی (Neopythagoreanism) مکتبی برای احیای آموزههای مکتب فیثاغوری بود که در قرن های اول و دوم میلادی برجسته شده بود.
این مکتب تلاشی بود برای معرفی یک عنصر مذهبی به فلسفه یونان، پرستیدن خدا با یک زندگی زاهدانه و نادیده گرفتن لذات جسمانی و تمام انگیزه های مبنی بر لذات جسمانی، برای پاک کردن روح.[۱]