زبانهای دراویدی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
دراویدی یک خانواده زبانی شامل حدود ۷۳ زبان[۱] از جمله ۴ زبان نوشتاری تامیلی، تلوگو، کانارا و مالایالم است که اعضای قوم دراویدی به آن سخن میگویند.
شمار دراویدی زبانها بیش از ۲۱۵ میلیون نفر است. آنها بیشتر در جنوب هند و شمال شرق سریلانکا ساکنند و در هند زبانهایی از این خانواده زبان رسمی ۴ استان آندراپرادش، تامیل نادو، کرالا و کارناتاکا هستند[۲].
مرکز و شرق هند، بخشهایی از بنگلادش، نپال و پاکستان و مناطقی در بلوچستان ایران و افغانستان نقاط دیگری هستند که جمعیت قابل توجهی از این مردم را در خود جای دادهاند. جمعیت مهاجر دراویدی در کشورهایی چون مالزی و سنگاپور نیز قابل توجه است.
Dravidian |
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
منابع[ویرایش]
پیوند به بیرون[ویرایش]
|