شهرستان لنکران
لنکران Lənkəran |
|
---|---|
شهرستان | |
نقشه جمهوری آذربایجان و شهرستان لنکران |
|
کشور | جمهوری آذربایجان |
ناحیه اقتصادی | لنکران-آستارا |
حکومت | |
• - | توفیق حسیناغلو ابراهیمف |
مساحت | |
• کل | ۱٬۵۳۹٫۴ کیلومتر مربع (۵۹۰ مایل مربع) |
جمعیت | |
• جمعیت | ۱۹۲٬۵۰۰ |
• تراکم | ۱۳۰/کیلومتر مربع (۳۲۰/پا) |
کد پستی | AZ۴۲۰۰ |
پیششماره(های) تلفن | ۲۵ |
پلاک خودرو | ۴۲ |
وبگاه | www.lankaran.az |
لنکران (به ترکی آذربایجانی:Lənkəran) نام بخشی در جنوب غربی جمهوری آذربایجان است که نباید با شهر لنکران اشتباه شود. لنکران یکی از مناطق باستانی جمهوری آذربایجان است. کاوشهای باستانشناسی تأیید میکنند که مردم از هزارهٔ سوم و دوم قبل از میلاد در خلال عصر مفرغ در این مکان سکونت داشتهاند. این بخش در کرانهٔ غربی دریای خزر قرار دارد.مردم لنکران را تالشها و آذربایجانیها شامل میشوند.
پیشینه[ویرایش]
لنکران از قدیمترین زمان تا به حال مرکز سکونت قوم ایرانی تالشیها به شمار میرود.[۱] تالشیها در نیمهٔ دوم قرن هجدهم بعد از کشته شدن نادرشاه و آغاز هرج و مرج در ایران حکومت خانات تالش را تأسیس کردند و شهر لنکران را بهعنوان پایتخت خود برگزیدند. میر مصطفی خان تالشی در سال ۱۷۹۵ در نتیجهٔ حملهٔ ایران، از دولت روسیه تقاضای حمایت کرد. در سال ۱۸۱۳ بعد از صلح گلستان، بخشی از تالش به روسیه پیوست و در سال ۱۸۲۸ با امضای پیماننامه ترکمانچای این پیوند تصویب گردید و تالشیها به دو قسمت تقسیم شدند. یک قسمت آن ازجمله لنکران تحت سلطهٔ روسیه و بخش دیگر آن همچنان تحت حاکمیت دولت ایران قرار گرفت.[۲]
ب.و. میلیر دانشمند شوروی در مورد سرشماری سال ۱۹۲۶ نوشتهاست: «از ۱۱۶۹۸۸ نفر ساکنان شهر لنکران، تالشیها اکثریت را تشکیل میدادند ولی همهٔ آنها را بهعنوان «ترک» یعنی آذری به حساب آوردهاند.» [۲]
براساس تحقیقات ب.و.میلیر تالشیها در منطقهٔ لنکران ۸۶.۳ درصد، جوند ۸۲.۴ درصد، در آستارا ۸۶.۴ درصد، در موسالی ۳۰ درصد و در ورگه دوزان ۱.۲ درصد اهالی را تشکیل میدادند.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
|
|