تحلیل گفتمان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| زبان‌شناسی اجتماعی |
|---|
| مفاهیم کلیدی |
|
بافت. کدگردانی. دوزبان‌گونگی. تغییر زبان. ایدئولوژی زبان. برنامه‌ریزی زبان. چندزبانگی. وجهه. |
| حوزه‌های مورد مطالعه |
|
لهجه. گویش. سیاق. سبک. تحلیل گفتمان. زبان‌گونه‌ها. توصیف زبان. کاربردشناسی. زبان‌گونه. جنسیت. |
| اشخاص |
| زبانشناسان اجتماعی |
| شاخه‌های مرتبط |
|
جامعه‌شناسی زبان. زبان‌شناسی کاربردی. زبان‌شناسی تاریخی. انسان‌شناسی زبان‌شناختی. زبان‌شناسی اجتماعی‌فرهنگی. گویش‌شناسی. |
گفتمان‌شناسی یا تحلیل گفتمان یا تحلیل کلام اصطلاحی کلی برای اطلاق به مطالعاتی است که زبان نوشتاری، گفتاری یا نشانه‌ای یا هر گونه پدیدهٔ نشانه‌شناختی را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهند. تحلیل گفتمان معمولاً یکی از زیرشاخه‌های علم زبان‌شناسی شناخته می‌شود.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ویکی‌پدیای انگلیسی
- آقاگل‌زاده، فردوس (۱۳۸۵)، تحلیل گفتمان انتقادی، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
- سلطانی، علی‌اصغر (۱۳۸۴)، قدرت، گفتمان و زبان: سازوکارهای جریان قدرت در جمهوری اسلامی ایران، تهران: نشر نی
|
