قدسی مشهدی

حاجی محمّدجان قدسی مشهدی مشهور به قدسی مشهدی یکی از شاعران و سخنوران ایرانی قرن یازدهم هجری قمری است. او در ابتدای زندگی از طریق بقالی زندگی می‌کرد اما پس از آنکه در شاعری مشهور شد به هندوستان رفت و وارد دربار شاه جهان شد. از قدسی مشهدی دیوان برجای مانده که در سال ۱۳۷۵ توسط انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد به کوشش محمّد قهرمان به چاپ رسید. او علاوه بر این دیوان منظومه‌ای هم به عنوان ظفرنامه دارد که در شرح فتوحات و جهانگشایی‌های شاه جهان نوشته شده‌است، اما این کتاب همینک در دست نیست. او در سال ۱۰۵۶ هجری قمری درگذشت و در آرامگاه شاعران کشمیر دفن شد.

نمونه اشعار

همچو خورشید به عالم نظری ما را بس		نفس گرم و دل پر شرری ما را بس
خنده در گلشن گیتی به گل ارزانی باد		همچو شبنم به جهان چشم تری ما را بس
گر چه دانم که میسر نشود روز وصال		در شب هجر امید سحری ما را بس
اگر از دیده کوته نظران افتادیم		نیست غم صحبت صاحب نظری ما را بس
در جهانی که نباشد ز کسی نام و نشان		قدسی از گفته شیوا اثری ما را بس

این شعر سرودهٔ غلامرضا قدسی‌ (مشهدی) است.

هر کام که در جهان، میسر گردد		چون کار به پایان رسد، ابتر گردد
اینجا نبود هیچ مرادی به کمال		چون صفحه تمام شد ورق برگردد

منابع

دیوان حاجی محمّدجان قدسی مشهدی، مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمّد قهرمان، انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد ۱۳۷۵