پاراچنار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

مختصات: ۳۳°۵۳′۵۷″ شمالی ۷۰°۶′۳″ شرقی / ۳۳.۸۹۹۱۷° شمالی ۷۰.۱۰۰۸۳° شرقی / 33.89917; 70.10083

پاراچنار
پاراچنار بر پاکستان واقع شده‌است
پاراچنار
اطلاعات کلی
نام رسمی : پاراچنار
کشور : پاکستان Pakistan location map.svg
استان :

مرزی شمال غربی

شهرستان : کرم
نام‌های قدیمی : توتکی
مردم
مذهب: اسلام شیعه و سنی
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا : ۱۷۰۵ متر

پاراچنار یا پاره‌چنار شهری نظامی و پشتون‌نشین در شمالغرب پاکستان در حدود بیست کیلومتری مرز افغانستان است.

این شهر مرکز فرمانداری کُرَّم در استان مرزی شمال غربی است. نزدیک به نیمی از جمعیّت شهر شیعه دوازده‌امامی و بقیه سنی‌اند.[۱]

پاراچنار در دره‌ای سرسبز واقع شده و جاده‌ای که از این شهر به افغانستان می‌رود از دره پایه‌وار و گردنه کُرَّم (در شمال غربی شهر) می‌گذرد.[۲]

علت نام‌گذاری آن را وجود درختان کهنسال چنار یا سکونت قبیله پارا یا پاره در پیرامون چنار بزرگی در آنجا می‌دانند. سیب آن در سراسر پاکستان، مشهور و به خاطر رنگ طلایی‌اش از زمان انگلیسی‌ها به گلدن دلیشز معروف است.[۳]

عشایر ادی زئی، دویل زئی، غندی خیل، مستوخیل، حمزه خیل، منگل، مثبل، درزدران منتوان، وزئی، حاجی غلزئی، لیسانی و پاره در شهر و پیرامون آن سکونت دارند.[۴]

منطقه پاراچنار در قدیم تابستانگاه عشایر و هم‌چنین از تابستانگاه‌های شاهان گورکانی هند بود.

خشونت‌های فرقه‌ای[ویرایش]

حملات فرقه‌ای باعث ویرانی خانه‌ها، عبادتگاه‌ها و مراکز تجاری شیعیان و اهل تسنن در پاراچنار و نواحی اطراف آن شده است. بیش از ۳٬۰۰۰ فرد قبیله‌ای شیعه و سنی در درگیری درون‌قومی بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۱ کشته شده‌اند. هزاران تن از افراد محلی از خانه‌های خود فرار کرده‌اند.[۵]

در سال ۲۰۰۸ درگیری‌های شدید میان گروه‌های مختلف مسلمان در پاراچنار روی داد. دخالت طالبان به شدت درگیری‌ها افزوده است.[۶][۷][۸][۹] در سال ۲۰۰۷، مقامات جاده تهال-پاراچنار را برای مسافرت ناامن اعلام کردند و این جاده تا سال ۲۰۱۱ بسته بود. ساکنان پاراچنار بدون این جاده می‌بایست از مسیر کابل-تورخوم برای رفتن به پیشاور و دیگر نقاط پاکستان استفاده می‌کردند.[۱۰]

پانویس[ویرایش]

  1. دانشنامه جهان اسلام: پاراچنار.
  2. دانشنامه جهان اسلام: پاراچنار.
  3. همان.
  4. همان.
  5. آسیای میانه آن‌لاین (فارسی). بازدید: سپتامبر ۲۰۱۳.
  6. «به علت کمبود مواد غذایی و نبود امکانات بهداشتی؛ ۱۵ نفر از شیعیان «پاراچنار» پاکستان جان خود را از دست دادند». خبرگزاری فارس، ۱۸ مرداد ۱۳۸۷. 
  7. «اگر جاده پاراچنار باز نشود، جاده‌های مهم پاکستان را مسدود می‌کنیم». خبرگزاری فارس، ۹ شهریور ۱۳۸۷. 
  8. «مرگ کودکان پاراچنار و سکوت مرگبار جهان». عصر ایران، ۱۶ مرداد ۱۳۸۷. 
  9. «آخرین‌اخبار؛ محاصره شیعیان پاراچنار». جهان نیوز، ۲۵ فروردین ۱۳۸۷. 
  10. آسیای میانه آن‌لاین (فارسی). بازدید: سپتامبر ۲۰۱۳.