غلامعباس آرام
| عباس آرام | |
|---|---|
 |
|
| وزیر امورخارجه ایران | |
| مشغول به کار ۳۰ دسامبر ۱۹۶۰ – ۳ مارس ۱۹۶۶ |
|
| پادشاه/ملکه | محمدرضا پهلوی |
| نخست وزیر | علی امینی اسدالله علم حسن علی منصور امیر عباس هویدا |
| پس از | حسین قدس نخعی |
| پیش از | اردشیر زاهدی |
| سفیر ایران در ژاپن | |
| مشغول به کار بهمن ۱۳۳۶ – ۱۱ مرداد ۱۳۳۸ |
|
| پس از | حسین قدس نخعی |
| پیش از | جواد صدر |
| سفیر ایران در چین | |
| مشغول به کار ۱۳۵۰ – ۱۳۵۳ |
|
| پس از | - |
| پیش از | احمدعلی بهرامی |
| سناتور انتصابی | |
| مشغول به کار | |
| تاریخ انتصاب ۱۳۵۳ |
|
| سفیر ایران در بریتانیا | |
| مشغول به کار ۱۹۶۷ – ۱۹۶۹ |
|
| پس از | اردشیر زاهدی |
| پیش از | امیرخسرو افشار قاسملو |
| وزیر امورخارجه ایران | |
| مشغول به کار ۳۰ دسامبر ۱۹۵۹ – ۳۰ ژوئیه ۱۹۶۰ |
|
| نخست وزیر | منوچهر اقبال |
| پس از | جلال عبده |
| پیش از | یدالله عضدی |
| سفیر ایران در عراق | |
| مشغول به کار ۱۳۳۹ – ۱۳۴۱ |
|
| پس از | یدالله عضدی |
| پیش از | محمدحسین مشایخ فریدنی |
| اطلاعات شخصی | |
| تولد | غلامعباس آرام ۱۲۸۲ یزد، |
| مرگ | ۲۰ دی ۱۳۶۳ بیمارستان جم تهران |
| ملیت |  ایران |
| همسر | مجرد |
| پیشه | ، سیاستمدار |
| دین | اسلام شیعه |
| رئیس هیئت ایرانی در مجمع عمومی سازمان ملل (۱۹۶۶-۱۹۶۲) | |
عباس آرام (زاده ۱۲۸۲ - درگذشته ۱۳۶۳)[۱] یکی از سیاستمداران و وزرای دوران حکومت پهلوی در ایران بود. او در دوران زندگی خود مدت‌ها در سمت‌های مختلفی خدمت کرد. او در شروع کارمند وزرات امور خارجه ایران بود و بعدها مدت‌ها در دولت‌های اقبال، امینی
، علم
، منصور و امیر عباس هویدا در در سمت وزیر امور خارجه خدمت کرد.
دوران زندگی[ویرایش]
پدر او علیرضا نام داشت و در بازار یزد با چای فروشی ارتزاق می‌کرد. پدر او از مبلغین بهایی بود که در درگیری‌های تبریز توسط مسلمانان به قتل رسید.[۲] آرام نوجوانی خود را در یزد گذرانید و سپس به شیراز رفت و در پلیس جنوب استخدام شد. او در سال ۱۳۰۰ ایران را ترک کرد و عازم هندوستان شد، در آنجا به استخدام سرکنسول گری ایران در هند درآمد. او در دوران خدمت خود در وزارت امور خارجه مراتب اداری را به ترتیب طی کرد و سمت‌های مختلفی به ایفای نقش پرداخت. از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۳ مامور به خدمت در سفارت لندن بود. او در سال ۱۹۴۴ به تهران بازگشت و معاونت اداره سوم سیاسی وزارت خارجه را برعهده گرفت. او در خلال سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۷ در سوئیس مشغول به خدمت بود. و در سال ۱۹۴۷ به واشنگتن منتقل شد، و در ۱۹۴۹ کنسول سفارت شد و چندی نیز کاردار بود. آرام اولین سفیری خود را در ژاپن تجربه کرد و در سال‌های ۱۹۵۷ تا ۱۹۵۹ را در توکیو گذراند. او در سال‌های ۱۹۶۲ -۱۹۶۶ رئیس هیئت ایرانی در مجمع عمومی سازمان ملل بود.
وزارت امور خارجه[ویرایش]
در پی پایان ماموریت دو ساله آرام در ژاپن او به تهران فراخوانده شد و برای نخستین بار در کابینه منوچهر اقبال به این مقام منصوب شد و تا شهریور ۱۳۳۹ مشغول وزارت بود[۲]. او این سمت تا سال ۱۳۴۵ در دولت‌های مختلفی بر عهده داشت. تا اینکه در سال اردشیر زاهدی و آرام در یک جابجایی به جای همدیگر منسوب شدند و بدین تربیت زاهدی وزیر امورخارجه شد و آرام به عنوان سفیر کبیر ایران در انگلستان انتخاب گردید. وی در سال ۱۳۴۲ همراه با غلامرضا پهلوی برادر شاه در تشییع جنازهٔ جان اف کندی از طرف دولت ایران شرکت کرد.
| ر. | وزیر | وزارت‌خانه |
| 1 | علی امینی | نخست وزیر |
| 2 | نورالدین الموتی | دادگستری |
| 3 | حسین قدس نخعی ← عباس آرام | خارجه |
| 4 | سپهبد صادق امیرعزیزی | کشور |
| 5 | سپهبد علی‌اصغر نقدی | جنگ |
| 6 | عبدالحسین بهنیا (کفیل) ← محمدعلی هنجنی | دارایی (گمرکات و انحصارات) |
| 7 | مهندس هوشنگ سمیعی | وزیر پست و تلگراف |
| 8 | عطاءالله خسروانی | کار |
| 9 | غلامعلی فریور ← تقی سرلک | صنایع و معادن |
| 10 | جمال گنجی | راه |
| 11 | دکتر عبدالحسین طبا (نپذیرفت) ← دکتر ابراهیم ریاحی | بهداری |
| 12 | دکتر حسن ارسنجانی | کشاورزی |
| 13 | جهانگیر آموزگار | بازرگانی |
| 14 | محمد درخشش | فرهنگ |
| 15 | - | وزیر علوم و آموزش و پرورش |
| 16 | مسعود فروغی ← علی وثوق ← احمد نامدار | معاون نخست‌وزیر |
سناتوری[ویرایش]
او حدود ۴ سال به عنوان سفیر در انگلستان بود تا اینکه به تهران بازگشت و بازنشسته شد. او بعد از مدتی در پی مصوبه هیئت وزیران به خدمت فراخوانده شد و به با سمت سفیر به چین رفت تا اینکه در سال ۱۳۵۳ در دوره ششم سنا به عنوان سناتور انتصابی وارد مجلس سنا شد او این سمت در دوره هفتم نیز بر عهده داشت.
درگذشت[ویرایش]
در پی انقلاب اسلامی ایران آرام دستگیر شد و سه سال را در بازداشت گذراند در خلال این مدت بیمار شد. او در سال ۱۳۶۳ درگذشت. او همسر و فرزندی نداشت.
پانویس[ویرایش]
- ↑ . Qāsim Ghanī, Sīrūs Ghanī A man of many worlds: the memoirs & diaries of Dr. Ghasem Ghani. illustrated, abridged ed. Mage Publishers, 2006. 429. ISBN 0-934211-30-2, 9780934211307. Retrieved on 21 September 2009.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ معزی، فاطمه. غلامعباس آرام(فارسی). . موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، نامشخص. بازیابی‌شده در ۳۰ شهریور ۱۳۸۸.
منابع[ویرایش]
- عاقلی، باقر. شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران. چاپ نخست. تهران: نشر گفتار با همکاری نشر علم، ۱۳۸۰. ۶. ISBN 964-5570-57-3. بازیابی‌شده در ۳۰ شهریور ۱۳۸۸.
- گوشه ای از خاطرات عباس آرام/ ابراهیم تیموری | مجله فرهنگی و هنری بخارا
