محسن صدر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
محسن صدر
صدرالاشراف
۴۹مین نخست وزیر ایران
مشغول به کار
خرداد ۱۳۲۴ – مهر ۱۳۲۴
پادشاه محمدرضا پهلوی
پس از ابراهیم حکیمی
پیش از ابراهیم حکیمی
رئیس مجلس سنای ایران
پس از حسن تقی‌زاده
پیش از جعفر شریف‌امامی
وزیر دادگستری ایران (پنج بار)
نماینده مجلس شورای ملی
حوزه انتخاباتی محلات
سناتور
اطلاعات شخصی
تولد سید محسن محلاتی
۱۲۵۰
محلات،
مرگ ۲۷ مهر ۱۳۴۱
تهران
ملیت  ایران
حزب سیاسی حزب سوسیالیست
پیشه ، سیاستمدار
دین اسلام شیعه

سید محسن محلاتی معروف به صدرالاشراف و یا محسن صدر (۱۲۵۰ خورشیدی محلات - ۲۷ مهر ۱۳۴۱ خورشیدی تهران) سیاست‌مدار و نخست‌وزیر ایران از خرداد ۱۳۲۴ تا مهر ۱۳۲۴ بود. وی مدتی نیز رئیس مجلس سنای ایران بود.

زندگی‌نامه[ویرایش]

او در سال ۱۲۵۰ هجری شمسی در محلات زاده شد. پدر او سید فخرالذاکرین روحانی روضه‌خوان به‌شمار می‌رفت. او درس‌های دینی را در مدرسه حاج ابوالفضل معمار اصفهانی (صنیع الملک) تحصیل کرد و مدتی نیز روضه‌خوان بود. بعدها به تهران آمد و عمویش او را به دربار قاجار وارد کرد. ابتدا معلم یکی از پسران ناصرالدین‌شاه شد.[۱] هنگامی که این پسر حاکم همدان شد، صدر نیز به‌عنوان دستیار او به کار پرداخت.

او در سال ۱۲۸۶ وارد عدلیه شد و به‌کار قضاوت پرداخت و در کنار بزرگانی چون سید نصرالله اخوی و سید محمد کاظم عصار و میرزا رضا ایروانی به نگارش قانون حقوق مدنی ایران پرداخت. صدر همچنین از دوستان آیت الله بروجردی بود. در جریان جنبش مشروطه و پس از به توپ بستن مجلس عده‌ای از مشروطه خواهان را محاکمه و مجازات کرد، اگرچه خود مدعی بود که به نجات بسیاری از آنان کمک کرده‌است ولی بسیاری معتقدند که او با اعدام و دار زدن آزادیخواهان، قساوت زیادی از خود نشان داده است[۱].

او جمعاً پنج بار به وزارت دادگستری رسید. در سال ۱۳۱۵ بطور ناگهانی توسط رضاشاه عزل گردید. بعد به نمایندگی از محلات به مجلس راه یافت. در خرداد ۱۳۲۴ نخست‌وزیر شد. در دوره نخست‌وزیری او جنگ جهانی دوم به‌پایان رسید و نیروهای بریتانیا و آمریکا ایران را ترک کردند. خودداری شوروی از تخلیه ایران منجر به بحران آذربایجان شد. او در دوران نخست وزیری همواره مورد حمله نمایندگان مجلس شورای ملی بود[۱].

پس از این وقایع او بارها سناتور و دوبار نیز رئیس مجلس سنا شد[۱].

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ بازیگران سیاسی عصر رضاشاهی و محمدرضاشاهی. ناصر نجمی. انتشارات انیشتین. ۱۳۷۳ تهران