آزادی انجمن
آزادی انجمن حق پیوستن یا ترک کردن گروه‌ها به انتخاب شخصی فرد، و برای یک گروه، حق انجام کنش جمعی برای تعقیب منافع اعضاست.[۱] این حق هم حقی فردی و هم حقی جمعی است که از سوی همه نظامهای حقوقی مدرن و دمکراتیکی از جمله منشور حقوق ایالات متحده، ماده ۱۱ کنوانسیون اروپایی حقوق بشر، و منشور حقوق و آزادی‌های کانادا و حقوق بین‌الملل از جمله اصول ۲۰ و ۲۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر، و کنوانسیونهای ۸۷ و ۹۸ سازمان بین‌المللی کار تضمین می‌شود.
آزادی تجمع اساساً از طریق حق پیوستن به یک اتحادیه تجاری، بیان آزاد، یا جوامع بحث کننده، احزاب سیاسی، یا هر نوع باشگاه یا انجمنی نظیر گروه‌های مذهبی، برادری‌ها یا باشگاه‌های ورزشی نمودار می‌شود. این آزادی با آزادی اجتماع، خصوصاً تحت منشور حقوق ایالات متحده بسیار نزدیک است. به طور مشخص آزادی اجتماع در یک زمینه سیاسی فهم می‌شود، گرچه بنا به منشأ (قانون اساسی، ابزار حقوق بشری، غیره.) حق آزادی تجمع را باید دربرگیرنده آزادی اجتماع در نظر گرفت.
منابع[ویرایش]
https://en.wikipedia.org/wiki/Freedom_of_association#United_States_Constitution
- ↑ Jeremy McBride, Freedom of Association, The Essentials of Human Rights (Hodder Arnold 2005) 18, states it involves coming together with other individuals and collectively express, promote, pursue and defend common interests.
|
||||||||||||||||||||||||||
